Dyskryminacja bezpośrednia i pośrednia w zatrudnieniu
Dyskryminacja w stosunkach pracy (art. 11[3] k.p. i art. 18[3a] k.p.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Naruszenie zasady równego traktowania w rozumieniu art. 18 [3a] § 1 k.p. może przybrać postać dyskryminacji bezpośredniej lub dyskryminacji pośredniej.
Stosownie do art. 18 [3a] § 3 k.p. dyskryminacja bezpośrednia polega na tym, że pracownik z przyczyn określonych w §1 tego przepisu był, jest lub mógłby być traktowany w porównywalnej sytuacji mniej korzystnie niż inni pracownicy. Natomiast dyskryminacja pośrednia ze względu na np. płeć w rozumieniu art. 18 [3a] § 4 k.p. polega na tym, że na skutek pozornie neutralnego postanowienia, zastosowanego kryterium lub podjętego działania u konkretnego pracodawcy występują dysproporcje min. w zakresie warunków nawiązywania mi rozwiązywania stosunku pracy na niekorzyść pracowników, jeżeli dysproporcje te nie mogą być uzasadnione innymi obiektywnymi powodami.
Wyrok SR w Puławach z dnia 28 września 2017 r., IV P 215/16
Standard: 59866 (pełna treść orzeczenia)
Z orzecznictwa Trybunału wynika, że do zaistnienia bezpośredniej dyskryminacji w rozumieniu art. 2 ust. 2 lit. a) dyrektywy 2000/78/WE z dnia 27 listopada 2000 r. ustanawiającej ogólne warunki ramowe równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy (Dz.U. L 303, s. 16) nie jest wymagane, by pojawił się możliwy do zidentyfikowania skarżący, który ewentualnie był jej ofiarą
Wyrok TSUE z dnia 25 kwietnia 2013 r., C-81/12
Standard: 74586 (pełna treść orzeczenia)