Dostęp prasy do informacji publicznej (art. 3a Pr.Pras.)
Ustawa Prawo prasowe Informacja publiczna (art. 1 u.d.i.p.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Opinia publiczna ma prawo do otrzymania informacji dotyczących interesu ogólnego. Orzecznictwo Trybunału w tym względzie rozwijane było zawsze z uwzględnieniem wolności prasy, gdzie rolą mediów jest przekazywanie informacji i idei dotyczących kwestii związanych z interesem ogólnym (Observer i Guardian przeciwko Wielkiej Brytanii, 26 listopada 1991 r., seria A nr 216; Thorgeir Thorgeirson przeciwko Islandii, 25 czerwca 1992 r., seria A nr 239). W tym zakresie Trybunał wykazał się jak najdalej idącą ostrożnością w przypadkach, w których władze krajowe podejmowały środki mogące potencjalnie uniemożliwić prasie, jednemu z „organów kontroli”, jakimi dysponuje społeczeństwo, uczestnictwo w dyskusjach nad tematami dotyczącymi uzasadnionego interesu ogólnego (Bladet Tromsø i Stensaas przeciwko Norwegii [GC], nr 21980/93, CEDH 1999-III; Jersild przeciwko Danii, 23 września 1994 r., seria A nr 298), nawet w przypadkach, w których dane środki jedynie utrudniały dostęp do informacji.
W kwestii interesu chronionego artykułem 10, prawo nie może pozwalać na arbitralnie stosowane restrykcje, które mogłyby stać się formą pośredniej cenzury, jeśli władze miałyby utrudniać zbieranie informacji. Zbieranie tych informacji jest, na przykład, działaniem kluczowym dla wykonywania zawodu dziennikarza. Jest ono nieodłącznie związane z wolnością prasy i z tego tytułu chronione. Otwarcie przestrzeni na debatę publiczną jest jedną z ról prasy (Damman przeciwko Szwajcarii (nr 77551/01, 25 kwietnia 2006 r., oraz Társaság a Szabadságjogokért przeciwko Węgrom, nr 37374/05, 14 kwietnia 2009 r.).
ROŞIIANU przeciwko Rumunii (Skarga nr 27329/06)
Standard: 4627
Trybunał konsekwentnie uznawał, że opinia publiczna ma prawo dostępu do informacji dotyczących interesu publicznego. Orzecznictwo w tym obszarze rozwijało się w odniesieniu do zagadnienia wolności prasy, której celem jest przekazywanie opinii publicznej informacji oraz idei dotyczących tego rodzaju spraw. Trybunał podkreślił, że zobowiązany on jest z najwyższą starannością badać każdy przypadek zastosowania przez władze państwowe środków mogących potencjalnie zniechęcić prasę – będącą jednym z podmiotów sprawujących nadzór w imieniu społeczeństwa – do udziału w debacie publicznej dotyczącej spraw budzących uzasadnione zainteresowanie opinii publicznej (zob. Társaság a Szabadságjogokért przeciwko Węgrom, skarga nr 37374/05, 14 kwietnia 2009 roku, z odwołaniem do sprawy Observer i Guardian przeciwko Zjednoczonemu Królestwu, 26 listopada 1991, Seria A nr 216; Thorgeir Thorgeirson przeciwko Islandii, 25 czerwca 1992, Seria A nr 239; Jersild przeciwko Danii, 23 września 1994 roku, Seria A nr 298; oraz Bladet Tromsø i Stensaas przeciwko Norwegii [Wielka Izba], skarga nr 21980/93, ETPC 1999-III).
Co więcej, Trybunał uznał, że gromadzenie informacji stanowi niezbędną czynność przygotowawczą w pracy dziennikarzy oraz konieczny, podlegający ochronie element wolności prasy (zob. Dammann przeciwko Szwajcarii skarga nr 77551/01, 25 kwietnia 2006). Jednak funkcja tworzenia forum debaty publicznej nie jest realizowana wyłącznie przez prasę. Funkcję tą wykonywać mogą także organizacje pozarządowe, których działalność stanowi niezbędny element debaty publicznej opartej na wiedzy.
ÖSTERREICHISCHE VEREINIGUNG ZUR ERHALTUNG, STÄRKUNG UND SCHAFFUNG EINES WIRTSCHAFTLICH GESUNDEN LAND- UND FORSTWIRTSCHAFTLICHEN GRUNDBESITZES przeciwko Austrii (Skarga nr 39534/07)
Standard: 4626