Wyłączenie zastosowania art. 45 § 2 k.p. wobec pracowników podlegających szczególnej ochronie(art. 45 § 3 k.p. i art. 56 § 2 k.p)

Żądaniem pozwu jest żądanie przywrócenia do pracy, a nie żądanie niestosowania art. 45 § 2 k.p. Sąd żądanie to ocenia na podstawie obowiązujących przepisów prawa materialnego. Gdy ujawni się, że pracownik należy do kręgu podmiotów wymienionych w art. 45 § 3 k.p., sąd jest zobowiązany do zastosowania art. 45 § 3 k.p. (chyba że znajdzie podstawy do wydania rozstrzygnięcia w oparciu art. 8 k.p. i 477[1] k.p.c.).

Ujawnienie w toku postępowania sądowego w sprawie z odwołania od wypowiedzenia umowy o pracę nowej okoliczności, jaką jest ciąża pracownicy w okresie biegnącego wypowiedzenia, nie stanowi zmiany powództwa i dlatego nie jest ograniczone terminem z art. 264 § 1 k.p.

Uchwała SN z dnia 17 października 2024 r., III PZP 1/24

Standard: 86811 (pełna treść orzeczenia)

Żądanie przywrócenia do pracy pracownika szczególnie chronionego, mimo likwidacji stanowiska pracy, nie stoi w kolizji z zasadami współżycia społecznego albo ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem prawa (art. 8 k.p.), ponieważ sąd pracy nie ocenia celowości czy możliwości przywrócenia do pracy takiego pracownika (art. 45 § 3 k.p.).

Wyrok SN z dnia 18 stycznia 2022 r., III PSKP 53/21

Standard: 61998 (pełna treść orzeczenia)