Wykazanie przez osobę prawną braku dostatecznych środków na uiszczenie kosztów sądowych
Zwolnienie od kosztów osoby prawnej oraz ułomnej osoby prawnej (art. 103 u.k.s.c.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Przepis art. 103 ust. 1 u.k.s.c. nie poprzestaje na wymaganiu złożenia oświadczenia, że wnioskodawca nie ma środków wystarczających na pokrycie kosztów sądowych, lecz nakłada na te podmioty procesowy ciężar wykazania, przy pomocy adekwatnych środków dowodowych, że nie dysponują one dostatecznymi środkami na uiszczenie kosztów sądowych. Osoby te nie mogą zatem oczekiwać, że brak z ich strony koniecznej aktywności zostanie zastąpiony podejmowaniem przez sąd czynności z urzędu (por. postanowienie SN z dnia 19 października 2001 r., I CZ 142/01).
Postanowienie SN z dnia 28 maja 2021 r., IV CZ 2/21
Standard: 58934 (pełna treść orzeczenia)
Wykazanie trwałej niemożności uiszczenia kosztów sądowych nie jest tożsame z wykazaniem tymczasowej niemożności ich uiszczenia, tj. w ściśle określonym czasie. Dlatego w tym ostatnim przypadku, co do zasady, brak jest podstaw do zwolnienia przedsiębiorcy od kosztów sądowych.
W warunkach gospodarki rynkowej przejściowy brak środków pieniężnych nie uzasadnia domagania się zwolnienia od kosztów sądowych (por. postanowienie SN z dnia 18 grudnia 1990 r., II CZ 217/90). Sytuacja taka wystąpi także wtedy, gdy przejściowe trudności materialne pozostają w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą (zob. postanowienie SN z dnia 17 maja 2012 r., I CZ 55/12; postanowienie SN z dnia 26 kwietnia 2017 r., I CZ 49/17
Postanowienie SN z dnia 19 czerwca 2019 r., V CZ 25/19
Standard: 58929 (pełna treść orzeczenia)