Odszkodowanie należne pracownikowi na podstawie umowy o zakazie konkurencji jako składnik wynagrodzenia za pracę

Odszkodowanie wynikające z umowy o zakazie konkurencji nie jest wynagrodzeniem za pracę i nie podlega ochronie przewidzianej dla wynagrodzenia za pracę. Wynagrodzenie za pracę jest bowiem obowiązkowym, okresowym świadczeniem ze stosunku pracy, odwzajemniającym pracę i powinno być tak ustalone, aby odpowiadało w szczególności rodzajowi wykonywanej pracy i kwalifikacjom wymaganym przy jej wykonywaniu, a także uwzględniało ilość i jakość świadczonej pracy (78 k.p.). 

Odszkodowanie nie jest składnikiem wynagrodzenia za pracę. Nie może nim być także dlatego, że ma charakter kompensacyjny, gdy tymczasem wynagrodzenie za pracę jest czynnością majątkowo przysparzającą (wyroki SN: z dnia 10 października 2002 r., I PKN 560/01; z dnia 12 listopada 2003 r., I PK 591/02; z dnia 29 czerwca 2005 r., II PK 345/04

Wyrok SN z dnia 10 czerwca 2021 r., III PSKP 19/21

Standard: 60602 (pełna treść orzeczenia)

Ustalając wysokość odszkodowania należnego pracownikowi od pracodawcy za powstrzymywanie się od działalności konkurencyjnej (art. 101[2] § 1 i 3 k.p.), pracodawca wycenia w istocie wartość zakazu konkurencji.

Wyrok SN z dnia 25 stycznia 2018 r., II PK 301/16

Standard: 51567 (pełna treść orzeczenia)

Klauzula konkurencyjna (art. 101[2] k.p.) nie stanowi części umowy o pracę, a odszkodowanie wynikające z umowy o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy nie jest wynagrodzeniem za pracę (art. 78 k.p.) i nie podlega ochronie przewidzianej dla tego wynagrodzenia (por. wyrok SN z dnia 29 czerwca 2005 r., II PK 345/04).

Postanowienie SN z dnia 22 marca 2016 r., I PK 136/15

Standard: 57732 (pełna treść orzeczenia)