Sprzeczność uznania z klauzulą porządku publicznego (art. 1214 § 3 pkt 2 k.p.c.)

O sprzeczności wyroku z podstawowymi zasadami porządku prawnego można mówić wtedy, gdy chodzi o konstytucyjne zasady ustroju społeczno-gospodarczego oraz naczelne zasady rządzące poszczególnymi dziedzinami prawa materialnego (postanowienie SN z dnia 21 kwietnia 1978 r., IV CR 65/78).

Według wyroku Sądu Najwyższego z dnia 11 maja 2007 r., I CSK 82/07 użyte w art. 1206 § 2 k.p.c. określenie „podstawowe zasady porządku prawnego” wskazuje, że chodzi o takie naruszenie przepisów prawa materialnego, które prowadzi do pogwałcenia zasad państwa prawa (praworządności), a zapadły wyrok arbitrażowy narusza naczelne zasady prawne obowiązujące w Rzeczypospolitej Polskiej, godzi w obowiązujący porządek prawny, czyli narusza pryncypia ustrojowo-polityczne i społeczno-gospodarcze. Istota niezgodności orzeczenia sądu polubownego z klauzulą porządku prawnego nie polega zatem na jego niezgodności z przepisami prawa, nawet bezwzględnie obowiązującymi, lecz na sprzeczności skutków jego uznania i wykonania z podstawowymi zasadami porządku prawnego. Nie chodzi więc o każdą zasadę, ale o taką, którą jest normą nadrzędną, bardziej ogólną, mającą znaczenie i chroniącą „podstawowe” dla porządku prawnego.

Postanowienie SA w Krakowie z dnia 17 grudnia 2013 r., I ACz 2321/13

Standard: 57304 (pełna treść orzeczenia)