Sprawy o odszkodowania dochodzone od pracodawcy na podstawie ustawy wypadkowej (art. 476 § 1 pkt 3 k.p.c.)

Do spraw w związku z wypadkiem przy pracy i chorobą zawodową zaliczyć można sprawy o uzupełniające odszkodowanie (ponad świadczenia i odszkodowania należne z ustawy wypadkowej) dochodzone przez pracownika lub jego najbliższych od zakładu pracy na podstawie przepisów o czynach niedozwolonych z Kodeksu cywilnego (uchwała SN z 24 listopada 1993 r., II PZP 3/93).

Roszczenia uzupełniające świadczenia ubezpieczeniowe z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (poza roszczeniem z art. 237[1] § 2 k.p.) dochodzone od pracodawców, stanowią przedmiot spraw z zakresu prawa pracy jako sprawy związane ze stosunkiem pracy – art. 476 § 1 pkt 1 k.p.c. (wyrok SN z 10 kwietnia 2014 r., I PK 243/13).

Postanowienie SN z dnia 18 czerwca 2020 r., III PK 64/19

Standard: 56797 (pełna treść orzeczenia)

Sprawa, w której pracownik tymczasowy dochodzi od pracodawcy użytkownika na podstawie przepisów Kodeksu cywilnego o czynach niedozwolonych, roszczeń uzupełniających świadczenia z ubezpieczenia społecznego z tytułu wypadku przy pracy (zadośćuczynienia i odszkodowania) jest sprawą z zakresu prawa pracy (art. 476 § 1 pkt 1 k.p.c.), podlegającą rozpoznaniu przez sąd pracy w tym postępowaniu odrębnym (art. 459 i następne k.p.c.).

Wyrok SN z dnia 10 kwietnia 2014 r., I PK 243/13

Standard: 56798 (pełna treść orzeczenia)

Nie jest sprawą z zakresu prawa pracy - w rozumieniu art. 476 § 1 k.p.c. - sprawa, w której poszkodowany z wypadku przy pracy pracownik dochodzi - na podstawie przepisów prawa cywilnego - roszczeń odszkodowawczych od innego zakładu pracy, którego pracownikiem nie był w czasie wypadku przy pracy.

Postanowienie SN z dnia 17 lipca 1986 r., IV CZ 93/86

Standard: 32613 (pełna treść orzeczenia)