Określenie podstawy faktycznej rozstrzygnięcia
Uzasadnienie i metodyka jego sporządzania (art. 327[1] k.p.c. i art. 387 k.p.c.)
Każdy wyrok sądu, w tym także sądu drugiej instancji, powinien opierać się na określonej podstawie faktycznej (por. uz. uchwały SN z dnia 31 stycznia 2008 r., III CZP 49/07, uchwałę SN z dnia 23 marca 1999 r., III CZP 59/98).
Ustalenie faktyczne są niezbędne do dokonania subsumcji tego stanu faktycznego do norm prawa materialnego mających zastosowanie do oceny żądania zawartego w pozwie. Określenie podstawy faktycznej rozstrzygnięcia przez sąd drugiej instancji może polegać na wskazaniu tych elementów stanu faktycznego, które ustalił prawidłowo sąd pierwszej instancji.
Wyrok SN z dnia 5 listopada 2008 r., I CSK 198/08
Standard: 56761 (pełna treść orzeczenia)