Uchylenie wyroku zaocznego z urzędu (art. 343[1] k.p.c.)
Wyrok zaoczny (art. 339 – 349 k.p.c.)
W sytuacji, w której po wydaniu wyroku zaocznego sąd stwierdza, że pozwany w chwili wniesienia pozwu nie miał zdolności sądowej, zdolności procesowej albo organu powołanego do jego reprezentowania, ma obowiązek wezwać do uzupełnienia braków w wyznaczonym terminie. Zastosowanie wówczas znajdzie art. 70 kpc. Dopiero w razie nieusunięcia braków w terminie uzasadnione staje się uchylenie wyroku zaocznego z urzędu oraz wydanie odpowiedniego postanowienia. Zgodnie z dominującym stanowiskiem czynności powinny być dokonane w kolejności wynikającej z literalnego brzmienia art. 343[1] kpc. Najpierw zatem powinna zostać podjęta próba usunięcia określonych w tym przepisie braków, a dopiero potem – w razie ich nieusunięcia – uchylenie wyroku zaocznego i wydanie odpowiedniego postanowienia.
Postanowienie SO w Bydgoszczy z dnia 12 października 2023 r., VIII Gz 126/23
Standard: 83084 (pełna treść orzeczenia)
Przepis art. 343[1] k.p.c. przewiduje usuwanie braków występujących po stronie pozwanej w chwili wniesienia pozwu, także gdy ich zauważenie nastąpiło po wydaniu wyroku zaocznego. Następuje to na wezwanie sądu w wyznaczonym terminie w ten sam sposób w jaki usuwanie tych braków następuje w procesie przed wydaniem orzeczenia. Tej zaś sytuacji dotyczy art. 70 k.p.c. Z jego treści wynika, że chodzi tutaj o wszelkie braki, a więc gdy właściwy organ strony będącej osobą prawną nie jest w ogóle obsadzony lub w jego składzie występują braki uniemożliwiające działanie strony w procesie
Wyrok NSA z dnia 23 stycznia 2014 r., II GSK 1826/12
Standard: 56298 (pełna treść orzeczenia)