Uchylenie lub zmiana postanowienia dowodowego (art. 240 § 1 k.p.c.)
Związanie sądu orzekającego i wezwanego postanowieniem dowodowym (art. 240 k.p.c.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Sąd - jeżeli uzna zastrzeżenie strony za trafne -może zweryfikować swoje stanowisko wyrażone w postanowieniu dowodowym, a następnie zmienić je bądź też uchylić (art. 240 § 1 k.p.c.). Jeśli strona uznaje to postanowienie dowodowe za niezgodne z przepisami postępowania powinna zgłosić umotywowane zastrzeżenie do protokołu na podstawie art. 162 k.p.c. (por. wyroki SN z dnia 27 listopada 2013 r., V CSK 544/12 i z dnia 17 kwietnia 2013 r., I CSK 447/12).
Postanowienie SN z dnia 19 kwietnia 2018 r., V CSK 585/17
Standard: 56257 (pełna treść orzeczenia)
W myśl art. 240 § 1 k.p.c. sąd nie jest związany swym postanowieniem dowodowym i może je stosownie do okoliczności uchylić lub zmienić nawet na posiedzeniu niejawnym. Trzeba też podkreślić, że postanowienie dowodowe, którego ten brak związania dotyczy, to decyzja o tym, jakie fakty podlegają dowodzeniu oraz przy użyciu jakich środków. Konieczność uchylenia lub zmiany postanowienia (w formie postanowienia o uchyleniu lub zmianie) dotyczy zatem tylko tych elementów postanowienia. Nie dotyczy osoby biegłego.
„Wyznaczenie biegłego” po wysłuchaniu wniosków stron nie należy do materii, w której musi zapaść postanowienie, skoro może być pozostawione sędziemu wyznaczonemu (art. 278 § 2 k.p.c.). Wyznaczenie biegłego ma zatem postać zarządzenia, które może wejść do treści postanowienia (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 2 lipca 2009 r., I UK 44/09
Wyrok SN z dnia 24 maja 2016 r., III UK 145/15
Standard: 56254 (pełna treść orzeczenia)