Rozpoczęcie pierwszego posiedzenia w znaczeniu art. 204 § 1 k.p.c.

Okoliczność, że na pierwszej rozprawie nie doszło jeszcze do rozważań natury merytorycznej, nie stoi na przeszkodzie uznaniu niedopuszczalności powództwa wzajemnego. Przepis art. 205 pkt 2 k.p.c. [art. 204 § 1 k.p.c.] ma na myśli pierwszą rozprawę w znaczeniu formalnym bez względu na to, co było jej przedmiotem, chyba że po jej zamknięciu zapadł wyrok zaoczny. Wtedy bowiem pozwany może z mocy tego przepisu wyjątkowo wnieść powództwo wzajemne w sprzeciwie od wyroku zaocznego. Pogląd ten znajduje potwierdzenie w nauce polskiego procesu cywilnego.

Jeżeli nawet sąd ograniczył pierwszą rozprawę do zarzutów formalnych i kwestii wstępnych, to mimo to wniesienie pozwu po tej rozprawie jest spóźnione. Pozwany bowiem nie może odmówić wdania się w spór, chociaż zgłosił zarzuty formalne, a z drugiej strony według kodeksu rozprawa ma być jedna i tworzyć jedną całość bez względu na to, ile było posiedzeń.

Rozprawa ulega odroczeniu tylko w wypadkach przewidzianych w ustawie. Odroczenia rozprawy wyłącznie z tej przyczyny, by umożliwić pozwanemu wniesienie powództwa wzajemnego, ustawa nie przewiduje.

Orzeczenie SN z dnia 9 września 1961 r., 4 CZ 54/61

Standard: 56070 (pełna treść orzeczenia)