Zaskarżenie postanowienia, o którym mowa w art. 394 § 1 i zarazem w art. 394[1a] § 1 (art. 394[1b] k.p.c.)

Z motywów projektu ustawy nowelizującej wynika jednoznaczna intencja pozostawienia zażaleń na postanowienia sądu pierwszej instancji kończące postępowanie w sprawie we właściwości sądu drugiej instancji. Jako wyraz tej intencji należy odczytywać art. 394[1b] k.p.c., zgodnie z którym jeżeli zaskarżono postanowienie, o którym mowa w art. 394 § 1 i zarazem art. 394[1a] § 1 k.p.c., zażalenie rozpoznaje sąd drugiej instancji. Za przykład zastosowania tej regulacji w motywach projektu uznano bezpośrednio rozważany przypadek, w którym odmowa uzasadnienia orzeczenia kończy zarazem postępowanie w sprawie

Postanowienie SN z dnia 21 stycznia 2022 r., III CZP 10/22

Standard: 59496 (pełna treść orzeczenia)

Kompetencja uregulowana w art. 394[1b] k.p.c. przechyla szalę na rzecz właściwości sądu drugiej instancji, jeżeli zaskarżono postanowienie, o którym mowa w art. 394 § 1 i zarazem w art. 394[1a] § 1 k.p.c. Reguła tego rozwiązania jest klarowna w tym sensie, że w razie konieczności poddania ocenie rozstrzygnięć skumulowanych w jednym postanowieniu (wskazuje na to liczba pojedyncza „postanowienie” a nie „postanowienia”), dla których przewidziano zażalenie wertykalne i horyzontalne, to rozpoznaje je jeden sąd (drugiej instancji) z uwagi na chociażby zasady ekonomiki procesowej.

Uchwała SN z dnia 4 sierpnia 2021 r., III PZP 6/20

Standard: 55693 (pełna treść orzeczenia)