Odpowiednie stosowanie przepisów o postępowaniu apelacyjnym do postępowania zażaleniowego (art. 397 § 3 k.p.c.)

Przepisy art. 386 § 1-4 k.p.c. stosuje się ponadto w postępowaniu zażaleniowym nie wprost, lecz jedynie odpowiednio (art. 397 § 3 k.p.c.), co oznacza, że jakkolwiek sąd rozpoznający zażalenie powinien także dążyć do merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy (art. 386 § 1 k.p.c.), to jednak symplifikacja postępowania zażaleniowego sprawia, że jego swoboda w zakresie wyboru kasatoryjnej formuły rozstrzygnięcia jest szersza i nie jest rygorystycznie krępowana przesłankami określonymi w art. 386 § 4 k.p.c.

W obecnym stanie prawnym, zarówno zażalenie do Sądu Najwyższego w ogólności, jak i zażalenie na kasatoryjne rozstrzygnięcie sądu drugiej instancji, ma wyjątkowy charakter (por. np. postanowienie SN z dnia 7 lipca 2019 r., V CZ 50/19 i uchwała SN z dnia 7 października 2021 r., III CZP 53/20), co przemawia za potrzebą ścisłej wykładni przepisów określających przypadki jego dopuszczalności.

Postanowienie SN z dnia 3 grudnia 2021 r., II CZ 50/21

Standard: 71533 (pełna treść orzeczenia)

Art. 397 § 2 k.p.c. nakazuje, aby przepisy o postępowaniu apelacyjnym "stosować odpowiednio" do postępowania toczącego się na skutek zażalenia. Zawarta w nim dyrektywa "odpowiedniego stosowania" przepisów o postępowaniu apelacyjnym oznacza, że tylko w kwestiach odmiennie uregulowanych w postępowaniu zażaleniowym przepisy o postępowaniu apelacyjnym nie znajdą zastosowania w postępowaniu wywołanym wniesieniem zażalenia.

Uchwała SN z dnia 24 listopada 1998 r., III CZP 44/98

Standard: 55593 (pełna treść orzeczenia)