Przeciętny poziom świadczonych usług jako miernik zakresu odpowiedzialności za błędy w sztuce medycznej

Ocena prawna odpowiedzialności za błędy w sztuce medycznej powinna uwzględniać przeciętny poziom świadczonych usług w publicznej służbie zdrowia.

Obowiązujące przepisy dają podstawę do stwierdzenia, że prawo do ochrony zdrowia było (i będzie) limitowane, chociażby ze względów finansowych; nie może być zatem traktowane jako prawo absolutne.

Zagadnienie dotyczy szerszej - bo rangi konstytucyjnej - powinności państwa wobec obywatela w tak doniosłej i wrażliwej kwestii, jaką jest ochrona życia oraz zdrowia. Znane są tutaj oczekiwania społeczne i (mające także -jak rozpoznawana sprawa - charakter dramatycznych) dylematy związane z ograniczonym dostępem do niektórych metod terapii (oczekiwanie na dializę, zabiegi kardiochirurgiczne, zabiegi transplantacyjne).

Formułowanie ocen w tej materii wymaga umiaru i ostrożności, gdyż racje prawne i medyczne nieodłącznie wiążą się z racjami społecznymi (jeżeli nie wręcz z redystrybucją dochodu narodowego), a każdy wypadek poddawany powinien być (w świetle nie budzących wątpliwości ustaleń) zindywidualizowanej ocenie prawnej

Powszechne ubezpieczenie społeczne wyklucza, stosowanie metod i środków starych, nie rokujących skuteczności - jeżeli są one powszechnie zastępowane innymi metodami leczenia

Wyrok SN z dnia 1 grudnia 1998 r., III CKN 741/98

Standard: 55584 (pełna treść orzeczenia)