Przeniesienia prawa użytkowania wieczystego (art. 237 k.c.)

Przewidziane art. 157 k.c. ograniczenia dotyczą warunków w rozumieniu art. 89 k.c. i odnoszą się do umowy przeniesienia własności nieruchomości (poprzez art. 237 k.c. – także użytkowania wieczystego nieruchomości).

Zakaz ten nie obejmuje umowy sprzedaży ekspektatywy w/w prawa, w której zastrzeżono warunek - mający charakter tzw. warunku prawnego - wpisania w księdze wieczystej prawa na rzecz zbywcy. Do skutecznego przeniesienia prawa użytkowania wieczystego nie jest w takim wypadku wymagane zawarcie dodatkowego porozumienia, o którym mowa w art. 157 § 2 k.c.

Wyrok SN z dnia 24 kwietnia 2014 r., III CSK 319/13

Standard: 55085 (pełna treść orzeczenia)

Użytkowanie wieczyste (udział w tym prawie) może być przedmiotem rozporządzenia. Do przeniesienia tego prawa - zgodnie z art. 237 k.c. - stosuje się odpowiednio przepisy o przeniesieniu własności nieruchomości. Powołany przepis przesądza o konieczności zachowania formy aktu notarialnego dla czynności przenoszącej użytkowanie wieczyste na inny podmiot (art. 158 k.c.), jednakże sama umowa nie powoduje jeszcze przeniesienia tego prawa. Zgodnie bowiem z art. 19 ust. 1 zd. drugie ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (jednol. tekst: Dz. U. z 1991 r. Nr 30, poz. 127 ze zm.) oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste i przeniesienie tego prawa w drodze umowy wymaga wpisu w księdze wieczystej. Wpis ma w tym wypadku charakter konstytutywny, co oznacza, że w razie niezachowania przesłanki wpisu czynność rozporządzająca mająca na celu przeniesienie użytkowania wieczystego nie wywołuje zamierzonego w niej skutku.

Uchwała SN z dnia 9 marca 1995 r., III CZP 149/94

Standard: 55082 (pełna treść orzeczenia)