Kara umowna w umowie starannego działania
Umowne modyfikacje ustawowego wzorca kary umownej (art. 353[1] k.c.)
Kara umowna może być zastrzeżona także w umowie starannego działania.
Nie można przyjąć a priori, że zastrzeżenie kary umownej w umowach starannego działania jest sprzeczne z właściwością (naturą) stosunku umownego. Ustawodawca ograniczył możliwość zastrzegania kary umownej tylko przez wskazanie, że zobowiązanie, którego niewykonanie może być nią obwarowane, ma być niepieniężne (art. 483 § 1 k.c.). Nie można zatem dopatrywać się w przepisach kodeksu cywilnego dodatkowych warunków, których tam nie zastrzeżono, a przeciwnie, należy przyjąć, że każda umowa – bez względu na to, czy należy do kategorii umów rezultatu, czy starannego działania – może obejmować zastrzeżenie kary umownej.
W przypadku umów starannego działania podstawą do określenia tego, czy dłużnik wykonał należycie zobowiązanie, są postanowienia umowy regulujące powinności dłużnika, a w zakresie, w jakim umowa tego nie rozstrzyga, niezbędne jest rozważenie zachowania zobowiązanego z punktu widzenia miernika kodeksowego należytej staranności (por. wyrok SN z dnia 22 listopada 2000 r., II CKN 315/00).
Wyrok SN z dnia 12 grudnia 2007 r., V CSK 333/07
Standard: 54345 (pełna treść orzeczenia)