Ratownik wodny jako funkcjonariusz publiczny

Przez prowadzenie działań ratowniczych, które - w myśl art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie osób przebywających na obszarach wodnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 350) - gwarantują ratownikowi wodnemu korzystanie z ochrony przewidzianej w Kodeksie karnym dla funkcjonariuszy publicznych, rozumieć należy nie tylko zachowania wymienione w art. 13 pkt 1-7 tej ustawy, ale również działania polegające na zapewnieniu bezpieczeństwa i porządku na obszarze wodnym, podejmowane w celu zabezpieczenia życia i zdrowia osób tam przebywających.

Wprawdzie art. 13 ustawy z 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie osób przebywających na obszarach wodnych, określający działania ratownicze podejmowane w ramach ratownictwa wodnego, nie wymienia wprost działań polegających na strzeżeniu porządku na terenie obszaru wodnego w celu zapobieżenia zagrożeniom dla życia i zdrowia ludzi tam przebywających, ale też katalog ten ma charakter otwarty, o czym dobitnie świadczy użyty w tym przepisie zwrot "w szczególności". Zdaniem Sądu Najwyższego pominięcie tego działania w katalogu podyktowane zostało tym, że w gruncie rzeczy skuteczność wszelkich działań ratowniczych wyszczególnionych w pkt 1-7 art. 13 wymienionej wyżej ustawy warunkowana jest z oczywistych względów utrzymaniem na obszarze wodnym (np. kąpielisku, pływalni) niezakłóconego żadnymi czynami zabronionymi porządku. Innymi słowy: zachowanie na obszarze wodnym porządku to warunek sine qua non efektywnego prowadzenia wszelkich akcji bezpośrednio ratujących ludzkie życie i zdrowie. Ujęcie zatem w omawianym spisie działania nakierowanego na zapewnienie spokoju i porządku na obszarze obiektu uznawanego za obszar wodny nie było konieczne. Odmienna wykładnia prowadziłaby do konsekwencji z punktu widzenia społecznego niepożądanych. Nie do zaakceptowania jest wszakże, aby atakowany w sposób przestępny ratownik wodny za przeciwstawianie się naruszeniom prawa zagrażającym bezpieczeństwu osób przebywających na obszarze wodnym podlegał słabszej ochronie prawnej niż ratownik, na którego działanie polegające np. na zabezpieczeniu miejsca wypadku, czy na przyjęciu zgłoszenia o wypadku, zareagowano agresją. Sumując, należało stwierdzić: Przez prowadzenie działań ratowniczych, które - w myśl art. 18 ust 1 ustawy z dnia 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie osób przebywających na obszarach wodnych (Dz. U. z 2020 r., poz. 350) - gwarantują ratownikowi wodnemu korzystanie z ochrony przewidzianej w Kodeksie karnym dla funkcjonariuszy publicznych, rozumieć należy nie tylko zachowania wymienione w art. 13 pkt 1-7 tej ustawy, ale również działania polegające na zapewnieniu bezpieczeństwa i porządku na obszarze wodnym, podejmowane w celu zabezpieczenia życia i zdrowia osób tam przebywających

Postanowienie SN z dnia 24 czerwca 2020 r., IV KK 209/20

Standard: 54150 (pełna treść orzeczenia)