Poświadczenie przez notariusza własnoręczności podpisu na dokumencie (art. 96 pkt 1 w zw. z art. 79 pkt 2 Pr.Not.)

Na gruncie praktyki notarialnej kształtowanej tradycją oraz przepisami ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. - Prawo o notariacie (jedn. tekst: Dz.U. z 2019 r., poz. 540 ze zm. – dalej: „Pr.not.”) przyjmuje się, że istnieją dwa rodzaje poświadczenia podpisu. Jeden występuje wtedy, gdy notariusz poświadcza, że osoba złożyła podpis w jego obecności, a drugi wtedy, gdy poświadcza, że w jego obecności osoba uznała podpis za własny (art. 88 w związku z art. 96 i 79 pkt 2 Pr.not.).

Istotne jest to, że w obu przypadkach notariusz ma obowiązek stwierdzić tożsamość osoby, gdyż notarialne poświadczenie własnoręczności podpisu jest stwierdzeniem, iż podpis na dokumencie prywatnym pochodzi od osoby określonej, zidentyfikowanej (art. 85 Pr.not.).

Ustawodawca uznaje, że w obu przypadkach dochodzi do urzędowego poświadczenia własnoręczności podpisu; w obu przypadkach podpisowi na dokumencie nadaje się charakter urzędowy (art. 2 § 2 Pr.not), natomiast w pozostałym zakresie dokument zachowuje charakter prywatny. Nie ma przy tym żadnych rzeczowych argumentów przemawiających za tezą, że podpis uznany w obecności notariusza za własny ma mniejszą moc niż podpis w obecności notariusza fizycznie złożony lub zgoła jest tej mocy pozbawiony.

Uchwała SN z dnia 8 listopada 2019 r., III CZP 26/19

Standard: 63671 (pełna treść orzeczenia)

Poświadczenie przez notariusza własnoręczności podpisu może dotyczyć tylko podpisu złożonego na oryginale dokumentu.

Skuteczne potwierdzenie podpisu może dotyczyć tylko oryginału dokumentu, a nie jego kopii (kserokopii). Przesądza o tym art. 78 § 1 k.c., w którym jest mowa o własnoręcznym podpisie złożonym na dokumencie obejmującym treść oświadczenia woli. Ze względu na bezpieczeństwo obrotu prawnego, rozszerzenie takiej możliwości na kserokopie dokumentów jest niedopuszczalne. 

Postanowienie SN z dnia 29 kwietnia 2015 r., IV CSK 529/14

Standard: 65526 (pełna treść orzeczenia)