Zakres penalizacji art. 54 k.w. wyznaczony dobrem prawnie chronionym tym przepisem
Naruszenie przepisów porządkowych (art. 54 k.w.)
Dobrem chronionym na gruncie art. 54 k.w jest przede wszystkim ład i porządek publiczny. Jeżeli zatem przepisy porządkowe mają inny przedmiot niż ochrona porządku i spokoju w miejscu publicznym, to ich naruszenie nie powoduje odpowiedzialności z art. 54 k.w.
W wyroku z dnia 17 marca 2015 r., K 31/13 Trybunał Konstytucyjny podkreślił, że zadaniem rozporządzenia jest wykonanie (doprecyzowanie) przepisów ustawy, a nie modyfikowanie jej treści. W wyroku z dnia 8 lipca 2003 r., P 10/02, Trybunał Konstytucyjny podzielił pogląd, że przepis art. 54 k.w. zawiera odesłanie do przepisów porządkowych wydawanych w celu zapewnienia porządku i spokoju publicznego. W konsekwencji, w razie naruszenia przepisów, które mają inny przedmiot ochrony, nie jest możliwe zastosowanie unormowania z art. 54 k.w.
skoro przepisy porządkowe, o których mowa w art. 54 k.w., mają mieć właśnie za zadanie ochronę porządku i spokoju publicznego, to tym samym w polu penalizacji tego przepisu nie mieszczą się regulacje odnoszące się do innych sfer życia, np. do ochrony zdrowia publicznego.
Art. 68 ust. 4 Konstytucji RP nakłada zaś na władze publiczne obowiązek zwalczania chorób epidemicznych, co dotyczy zarówno działań prewencyjnych, profilaktyki, dbałości o higienę, jak i kontroli zakażeń oraz leczenia tych chorób. Przepisy te w oczywisty sposób nie stanowią w związku z tym przepisów porządkowych w rozumieniu art. 54 k.w. W przypadku tych ostatnich przedmiot ochrony stanowi bowiem porządek i spokój w miejscach publicznych, a nie ochrona zdrowia poprzez zwalczanie epidemii.
Wyrok SN z dnia 26 marca 2021 r., II KK 40/21
Standard: 53157 (pełna treść orzeczenia)
Rada gminy rozstrzyga samodzielnie, stosownie do art. 71 ust. 2 Ustawy Konstytucyjnej z dnia 17 października 1992 r. /Dz.U. nr 84 poz. 426/ i art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ w celu zapewnienia porządku publicznego /art. 7 ust. 1 pkt 14 ustawy o samorządzie terytorialnym/ o tym, jakie obiekty lub miejsca uzasadniają, ze względu na ich charakter, wprowadzenie regulaminowego zakazu sprzedaży, podawania, spożywania oraz wnoszenia napojów alkoholowych /art. 14 ust. 6 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi - Dz.U. nr 35 poz. 230/.
Postanowienia w tym zakresie mają charakter przepisów gminnych wydanych z upoważnienia ustawy /art. 40 ust. 1 ustawy o samorządzie terytorialnym/.
Wyłącza to uprawnienie organów gminy do wydania przepisów porządkowych w tej materii /art. 40 ust. 3 ustawy o samorządzie terytorialnym/.
Naruszenie zakazów z art. 14 ust. 6 pociąga za sobą odpowiedzialność z art. 43 ust. 3 ustawy antyalkoholowej.
Nie mają wówczas zastosowania ani art. 40 ust. 4 ustawy o samorządzie terytorialnym ani art. 54 ustawy z dnia 20 maja 1971 r. Kodeks wykroczeń /Dz.U. nr 12 poz. 114 ze zm./. /lex specialis derogat legi generali/.
Wyrok NSA z dnia 7 września 1993 r., SA/Ka 369/93
Standard: 88937 (pełna treść orzeczenia)