Obowiązek informacyjny zatrzymującego z art. 244 § 2 k.p.k.
Zatrzymanie osoby podejrzanej przez Policję (art. 244 k.p.k.)
Wynikający z art. 244 § 2 k.p.k. obowiązek informacyjny ma istotny charakter gwarancyjny, mogąc wpływać na faktyczną realizację prawa do obrony. Istotą tego prawa jest uzyskanie przez zatrzymanego przewidzianej prawem informacji, wtóre zaś znaczenie mieć będzie - z punktu widzenia ratio legis tego prawa - czy nastąpi poprzez doręczenie pisemnego pouczenia, na wzorze określonym przepisem wykonawczym (tu: dla funkcjonariuszy Centralnego Biura Antykorupcyjnego), czy też poprzez ustne pouczenie.
Wyrok SA we Wrocławiu z dnia 4 czerwca 2019 r., II AKa 146/19
Standard: 25891 (pełna treść orzeczenia)
Kodeks wprowadza po stronie zatrzymującego obowiązek „natychmiastowego” poinformowania zatrzymanego o przyczynach zatrzymania oraz o przysługujących mu prawach, a także obowiązek wysłuchania go ( § 2). Wymóg natychmiastowości oznacza, że informacja i pouczenie powinny nastąpić już przy zatrzymaniu osoby. Pouczenie o prawach powinno obejmować informację o możliwości:
a) skontaktowania się z adwokatem ( art. 245 § 1 KPK),
b) żądania powiadomienia o zatrzymaniu osób najbliższych lub zakładu pracy ( art. 245 § 2 KPK w zw. z art. 261 § 1 i 3 KPK),
c) wystąpienia z zażaleniem do sądu na zatrzymanie ( art. 246 KPK), a także
d) wypowiedzenia się co do przyczyn zatrzymania ( art. 244 § 2 in fine i § 3 zd. II KPK).
Informacja o przyczynach zatrzymania powinna zaś wskazywać na przypuszczenie popełnienia przestępstwa, które legło u podstaw zatrzymania, jak i na obawę, którą kierował się zatrzymujący uznając zatrzymanie za niezbędne.
Wyrok SO w Poznaniu z dnia 25 lipca 2017 r., III Ko 768/16
Standard: 39394 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 4313