Skarga kasacyjna w postępowaniach w sprawach nieletnich

Od postanowienia sądu drugiej instancji w przedmiocie orzeczenia środka wychowawczego w stosunku do nieletniego kasacja jest niedopuszczalna (art. 5191 k.p.c. w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 24 maja 2000 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego ..., Dz.U. Nr 48, poz. 554).

W art. 519[1] k.p.c. nie wymieniono expressis verbis spraw nieletnich, co prowadzi do wniosku, że obecnie – po wejściu w życie ustawy z dnia 24 maja 2000 r. – kasacja w tych sprawach jest niedopuszczalna. Wniosek ten mógłby być podważony tylko wówczas, gdyby udało się wykazać, że sprawy nieletnich mieszczą się w pojęciu spraw z zakresu prawa osobowego; nie jest to jednak możliwe.

Sprawy dotyczące nieletnich, których głównym celem jest zapobieganie i zwalczanie demoralizacji, nie mogą być zakwalifikowane do spraw z zakresu prawa osobowego.

Przeciwko dopuszczalności kasacji w sprawach nieletnich przemawia w końcu fakt, że orzeczone w stosunku do nieletniego środki wychowawcze mogą być zmieniania lub uchylane stosownie do okoliczności, jeżeli przemawiają za tym względy wychowawcze (por. art. 79 u.p.n.).

Postanowienie SN z dnia 30 maja 2001 r., III CKN 155/01

Standard: 52568 (pełna treść orzeczenia)

Pokrzywdzonemu nie przysługuje kasacja od postanowienia sądu drugiej instancji oddalającego jego zażalenie na postanowienie o umorzeniu postępowania na podstawie art. 21 § 2 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich (Dz. U. Nr 35, poz. 228 ze zm.).

Postanowienie SN z dnia 24 lipca 1997 r., I CKN 479/97

Standard: 28440 (pełna treść orzeczenia)