Zakaz wypowiadania opinii co do rozstrzygnięcia przed wydaniem orzeczenia w I instancji (art. 13 ust. 1 Pr.Pras.)
Publikacja wizerunku, danych osobowych i informacji o postępowaniu karnym (art. 13 Pr.Pas.) Zasada prawa do obrony (art. 42 ust. 2 konstytucji i art 6 k.p.k.)
Wartościami objętymi przez ustawodawcę ochroną w ramach uregulowania przewidzianego w art. 13 pr. pras. są, gdy chodzi o ustęp 1 tego przepisu, dążenie do zapewnienia obiektywnego rozpoznania sprawy, wolnego od nacisków opinii publicznej kształtowanej przez niemające rzetelnego jej obrazu media.
Wyrok SN z dnia 26 maja 2017 r., I CSK 588/16
Standard: 34305 (pełna treść orzeczenia)
Okoliczność, w której procesowi towarzyszy agresywna kampania prasowa, może w pewnych przypadkach wpłynąć negatywnie na jego rzetelność poprzez wpływ, jaki może wywrzeć taka kampania na opinię publiczną i tym samym na sędziów przysięgłych, którzy mogli być ewentualnie powołani do orzeczenia w przedmiocie winy oskarżonego (zob. Akay p. Turcji (dec.), nr 34501/97, 19 lutego 2002 r.; Priebke p. Włochom (dec.), nr 48799/99, 5 kwietnia 2001 r.; Abdulla Ali p. Wielkiej Brytanii, nr 30971/12, § 87 i dalsze, 30 czerwca 2015 r.).
Jednocześnie organów państwowych nie można obarczać odpowiedzialnością za działalność prasy (zob. mutatis mutandis Y.B. i inni).
Generalnie panuje zgoda co do tego, że sądy nie mogą funkcjonować w próżni; chociaż tylko one są kompetentne do orzekania w przedmiocie winy lub niewinności w przypadku oskarżenia w sprawie karnej, nie oznacza to bynajmniej, że rozpatrywane przez nie kwestie nie mogą wcześniej lub równolegle stać się przedmiotem dyskusji, czy to w czasopismach fachowych, czy to w prasie masowej, czy wśród ogółu opinii publicznej (zob. mutatis mutandis Sunday Times (nr 1) p. Wielkiej Brytanii, 26 kwietnia 1979 r., § 65, seria A nr 30, oraz Papon p. Francji (nr 2) (dec.), nr 54210/00, ETPC 2001‑XII). Pod warunkiem, że nie zostają przekroczone granice ustanowione w celu prawidłowego wymierzania sprawiedliwości, relacje z postępowań sądowych, w tym również komentarze, przyczyniają się do informowania o tych postępowaniach, są zatem zgodne z wymogiem jawności rozprawy zawartym w art. 6 § 1 Konwencji.
Z funkcją mediów polegającą na przekazywaniu takich informacji i poglądów wiąże się prawo opinii publicznej do ich otrzymywania (ibidem), tym bardziej gdy, tak jak w niniejszym przypadku, postępowanie dotyczy osoby znanej. Osoby takie w sposób nieunikniony i świadomy poddają się dokładnej kontroli zarówno dziennikarzy, jak i ogółu obywateli (zob. w szczególności Lingens p. Austrii, 8 lipca 1986 r. seria A nr 103). W związku z tym granice dopuszczalnego komentarza są wobec osób publicznych, ocenianych w kontekście swojej funkcji, szersze niż wobec zwykłych obywateli (ibidem).
Trybunał jest zdania, że w społeczeństwie demokratycznym nieuniknione były ostre komentarze prasy na temat sprawy tak problematycznej jak ta, kwestionujące moralność wysokich dygnitarzy państwowych i stosunków między światem polityki a środowiskiem biznesowym (zob. Craxi, wspomniany wyżej, § 103, lub Jiga p. Rumunii, nr 14352/04, 16 marca 2010 r.).
Rywin przeciwko Polsce (Skargi nr 6091/06, 4047/07 i 4070/07)
Standard: 7556
Standard: 4294