Dowody uzyskane za pomocą tortur
Dowód uzyskany z naruszeniem przepisów (art. 168a k.p.k.)
Trybunał przyjął jasne, niezmienne i jednoznaczne stanowisko na temat dopuszczenia dowodów uzyskanych przy pomocy tortur. Żaden praworządny system prawny nie może pozwalać na dopuszczenie dowodów – jakkolwiek wiarygodnych – które zostały uzyskane poprzez tak barbarzyńskie praktyki jak tortury. Proces sądowy jest podstawą praworządności. Dowody uzyskane przy pomocy tortur w sposób nieodwracalny szkodzą temu procesowi; zastępują praworządność siłą i niweczą reputację każdego sądu, który je dopuszcza. Zeznania uzyskane w drodze tortur są niedopuszczalne ze względu na ochronę integralności procesu oraz, wreszcie, samej praworządności. Zakaz stosowania tortur jest podstawową zasadą (patrz Othman (Abu Qatada,).
Zeznania uzyskane z naruszeniem art. 3 są same w sobie niewiarygodne. Rzeczywiście, jak nazbyt często pokazało doświadczenie, ofiara tortur powie cokolwiek – prawdę lub nie – byle jak najszybciej ukrócić cierpienie zadawane przez tortury (patrz Söylemez przeciwko Turcji, nr 46661/99, 21 września 2006 roku oraz Othman (Abu Qatada).
Dopuszczenie dowodów uzyskanych poprzez stosowanie tortur jest jawnie sprzeczne, nie tylko z art. 6, ale również z najbardziej podstawowymi standardami międzynarodowymi dotyczącymi rzetelnego procesu. Czyniłoby to cały proces niemoralnym i bezprawnym, a jego rezultat całkowicie nierzetelnym.
W związku z tym, gdyby takie zeznania zostały dopuszczane w procesie karnym doszłoby do rażącego zaprzeczenia sprawiedliwości.
(Abu Zubaydah) przeciwko Polsce (Skarga nr 7511/13)
Standard: 4291