Ochrona danych osobowych a ochrona prywatności; relacja kc. do ochrony danych osobowych

Uchybienie przepisom o ochronie danych osobowych nie w każdym wypadku musi prowadzić do naruszenia dóbr osobistych, konieczne jest więc zawsze poddanie ocenie przedmiotu, charakteru i skutków tego uchybienia.

Jeżeli w wyniku nienależytej dbałości o interesy osoby, której dane osobowe są gromadzone i przetwarzane nastąpiło wkroczenie w sferę wartości o charakterze niemajątkowym, wiążących się z osobowością człowieka, uznanych powszechnie w społeczeństwie, to poza środkami administracyjnymi przewidzianymi w ustawie o ochronie danych osobowych pokrzywdzony może sięgnąć również po możliwości obrony przewidziane w art. 24 k.c.

Walory jednostki jako potencjalnego kredytobiorcy wywołują wprawdzie skutki na płaszczyźnie majątkowej, ale skutki te są wynikiem oceny cech i właściwości podmiotowych należących do sfery osobowości człowieka, takich jak jego rzetelność i odpowiedzialność, budująca obraz wiarygodności jako kontrahenta. 

Naruszenie przez pozwanego obowiązków wynikających z przepisów ustawy o ochronie danych osobowych spowodowało, że niezaktualizowane dane przez kilkumiesięczny okres prezentowały powoda w kontaktach z bankami jako osobę nie dającą gwarancji rzetelnego wywiązywania się ze zobowiązań kredytowych, co przełożyło się na odmowę udzielania mu kredytu przez banki. Z uwagi na powszechność korzystania w codziennym życiu z różnorodnych usług kredytowych, ograniczenie dostępu do tych usług w wyniku wytworzenia obrazu powoda jako niewiarygodnego klienta, naruszało jego godność, narażając go na traktowanie przez banki jako osoby o wątpliwej wiarygodności i niezrozumiałe dla niego odmowy udzielenia kredytu.

Wyrok SN z dnia 11 lutego 2015 r., I CSK 868/14

Standard: 64667 (pełna treść orzeczenia)

Zobacz glosy

Analizując wzajemne relacje między przepisami kodeksu cywilnego o ochronie dóbr osobistych a przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych, Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 28 kwietnia 2004 r., III CK 442/02 (nie publ.), zauważył, że powołana ustawa nie zawiera żadnych odniesień ani do powszechnych dóbr osobistych, ani do żadnego z nich konkretnie, a więc także do prawa do prywatności. Reżim ochrony prawa do prywatności mieszczącego się w ramach powszechnych dóbr osobistych, oparty na przepisach Konstytucji oraz kodeksu cywilnego, i reżim ochrony danych osobowych , oparty na przepisach Konstytucji oraz ustawy o ochronie danych osobowych, są wobec siebie niezależne. Dochodzi oczywiście do wzajemnego oddziaływania tych reżimów, ponieważ w określonych sytuacjach faktycznych przetworzenie danych osobowych może spowodować naruszenie dobra osobistego w postaci prawa do prywatności, bądź ochrona prawa do prywatności będzie wymagała sprzeciwienia się wykorzystaniu danych osobowych. Otwarta pozostaje też taka możliwość, że przetworzenie danych, nawet dokonane poza granicami ustawowego upoważnienia, nie będzie stanowiło naruszenia dóbr osobistych w rozumieniu art. 23 i 24 k.c.

Jeżeli w konkretnych okolicznościach przetworzenie danych osobowych będzie naruszeniem prawa do prywatności, może uzasadniać ochronę przewidzianą w art. 23 i 24 k.c. (zob. też wyrok SN z dnia 15 lutego 2008 r., I CSK 358/07).

Postanowienie SN z dnia 15 lutego 2013 r., I CSK 684/12

Standard: 55374 (pełna treść orzeczenia)