Odpowiedzialność udzielającego wywiadu lub przekazującego dziennikarzowi informacje powołane w publikacji

Z art. 38 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. – Prawo prasowe (Dz.U. Nr 5, poz. 24 ze zm.) nie można wyprowadzać wniosku, że osoba udzielająca wywiadu lub przekazująca informacje dziennikarzowi, które powołuje on w tekście publikacji, nie odpowiada za naruszenie dóbr osobistych innej osoby.

Art. 38 Pr.pras. nie wyłącza możliwości zastosowania przepisów kodeksu cywilnego o ochronie dóbr osobistych w stosunku do autora tekstu, redaktora i wydawcy (por. wyrok SN z dnia 8 lutego 1990 r., II CR 1303/89). Zachodzi tu jedynie kumulatywny zbieg przepisów, a wybór środków ochrony prawnej należy do osoby pokrzywdzonej. 

Przepisy Prawa prasowego nie regulują ani nie wyłączają odpowiedzialności cywilnej osoby, której wypowiedzi naruszające dobra osobiste innej osoby, autor publikacji cytuje lub powołuje w artykule. Osoba ta odpowiada wyłącznie na podstawie przepisów kodeksu cywilnego o ochronie dóbr osobistych, nie można bowiem uznać, aby z art. 38 Pr.pras. można wyprowadzić wniosek, że osoba udzielająca wywiadu lub przekazująca informacje dziennikarzowi, które powołuje on w tekście publikacji, nie odpowiada za naruszenie dóbr osobistych innej osoby wypowiedzią lub udzieloną informacją. Istotne znaczenie ma bezbłędne ustalenie, czy rzeczywiście w tych wypowiedziach lub informacjach, powoływanych w tekście, znalazły się określenia naruszające dobra osobiste innej osoby. Ustalenie to jest łatwiejsze, jeżeli sporny tekst publikacji był autoryzowany przez osobę udzielającą wywiadu lub wypowiedzi. W razie braku autoryzacji konieczne jest wykorzystanie innych środków dowodowych (np. zeznań dziennikarza, któremu udzielono wywiadu, czy publikacji).

Wyrok SN z dnia 16 lutego 2005 r., IV CK 519/04

Standard: 51791 (pełna treść orzeczenia)