Kontrola korespondencji pozbawionego wolności z ETPCz
Skargi skazanego do organów chroniących prawa człowieka (art. 103 k.k.w.) Cenzura i nadzór nad korespondencją (art. 8a k.k.w. i art. 102 k.k.w.) Wolność komunikowania się; ochrona tajemnicy korespondencji (art. 49 Konstytucji i art. 23 k.c.)
Kwestią najwyższej wagi dla skutecznego funkcjonowania systemu skargi indywidualnej, ustanowionego mocą Artykułu 34, jest to, by skarżący lub potencjalni skarżący mieli możliwość swobodnego komunikowania się z Trybunałem, bez jakichkolwiek nacisków na nich ze strony władz, zmierzających do wycofania lub modyfikacji wniesionej skargi (patrz, między innymi, Akdivar i Inni przeciwko Turcji, 16 września 1996, Raporty z Wyroków i Postanowień 1996‑IV, oraz Aksoy przeciwko Turcji, 18 grudnia 1996, Raporty 1996-VI). W tym kontekście pojęcie "naciski" obejmuje nie tylko bezpośredni przymus i rażące akty zastraszania, ale także inne niewłaściwe i pośrednie działania lub kontakty zmierzające do zniechęcenia lub odstręczenia skarżących od dochodzenia swoich praw na podstawie Konwencji (patrz Kurt przeciwko Turcji, 25 maja 1998, Raporty 1998‑III).
Trybunał – zauważając, że nieformalny kanał komunikacji pomiędzy prokuraturą a prywatną stroną trzecią w żadnym wypadku nie jest właściwą metodą załatwiania sprawy – nadal jest zdania, że ta relacja sama w sobie nie może zostać uznana za niezgodną z zobowiązaniami Państwa, wynikającymi z Artykułu 34 Konwencji. Trybunał zauważa przy tym, że kontakt przedstawicielki Prokuratury Generalnej z córką skarżących nie był obliczony na skłonienie skarżących do wycofania lub modyfikacji ich skargi albo dokonania innej ingerencji w skutecznie wykonywanie przez nich prawa do indywidualnej skargi, i w istocie nie miał on takiego skutku (porównaj, na przykład, Konstantin Markin przeciwko Rosji [Wielka Izba], nr 30078/06, ECHR 2012 (wyjątki)).
Natsvlishvili i Togonidze przeciwko Gruzji (Skarga nr 9043/05)
Standard: 4247
Istotne jest, aby respektować poufność korespondencji skarżących więźniów z Trybunałem, ponieważ może ona dotyczyć zarzutów przeciwko władzom lub funkcjonariuszom więziennym. Otwarcie listów zarówno adresowanych do organów przewidzianych Konwencją, jak i przez nich wysyłanych, bez wątpienia stwarza możliwość ich przeczytania, a także nie można wykluczyć, przy okazji, ryzyka represji personelu więziennego wobec danego więźnia (zob. sprawę Campbell).
Nie ma żadnych istotnych powodów, które uzasadniałyby nadzór lub opóźnianie korespondencji skarżącego z Trybunałem (zob. Campbell; sprawę Peers przeciwko Grecji, skarga nr 28524/95, ECHR 2001-III oraz sprawę Drozdowski przeciwko Polsce, skarga nr 20841/02, wyrok z dnia 6 grudnia 2005 roku).
Hinczewski przeciwko Polsce (Skarga nr 34907/05)
Standard: 4245
Standard: 4246