Prawo do nauki w warunkach izolacji (art. 130 k.k.w.)
Kara pozbawienia wolności (art. 67 - 168a k.k.w.) Prawo do nauki (art. 70 konstytucji) Dobra osobiste skazanego
Choć Trybunał pamięta o zlecaniach Komitetu Ministrów, z których wynikało, że wszyscy więźniowie muszą mieć możliwość edukacji, przypomina jednak, że artykuł 2 Protokołu nr 1 nie nakłada na Układające się Państwa obowiązku zorganizowania możliwości nauki dla więźniów tam, gdzie dotychczas takie możliwości nie istniały (Natoli przeciwko Włochom nr 26161/95, nieopublikowana decyzja Komisji z dnia 18 maja 1998 roku, oraz Epistatu przeciwko Rumunii nr 29343/10, 24 września 2013 roku).
W przedmiotowej sprawie zarzut skarżącego dotyczył odmowy dostępu do istniejącej już placówki oświatowej, to znaczy do szkoły przy zakładzie karnym w Starej Zagorze. A jak powyżej zauważono, prawo dostępu do istniejących placówek jest objęte artykułem 2 Protokołu nr 1. Każde ograniczenie tego prawa musi być więc przewidywalne, dążyć do uprawnionego celu i być proporcjonalne w stosunku do tego celu (zob. powyżej paragraf 32).
Chociaż artykuł 2 Protokołu nr 1 nie nakłada pozytywnego obowiązku zapewnienia nauczania w więzieniu w każdych okolicznościach, jeśli jednak taka możliwość istnieje, nie może być przedmiotem arbitralnych i nieuzasadnionych restrykcji.
Trybunał uznaje, że w przedmiotowej sprawie Rząd nie przedstawił, konkretnego uzasadnienia, dotyczącego na przykład braku środków na finansowanie szkoły, ani też jasnego wyjaśnienia podstaw prawnych odmowy przyjęcia skarżącego do szkoły w więzieniu. A zatem, na podstawie dowodów, jakimi Trybunał dysponuje, stwierdza, że odmowa przyjęcia skarżącego do szkoły w więzieniu w Starej Zagorze nie była wystarczająco przewidywalna ani nie służyła w sposób proporcjonalny realizacji uprawnionego celu. Trybunał zatem stwierdza, że w niniejszej sprawie doszło do naruszenia artykułu 2 Protokołu nr 1.
Velyo Velev przeciwko Bułgarii (Skarga nr 16032/07)
Standard: 4241