Ne bis In idem - pojęcie „ostatecznej decyzji”

Celem art. 4 Protokołu nr 7 jest zakaz ponownego przeprowadzania postępowania karnego, które zakończyło się wydaniem „ostatecznej” decyzji. Zgodnie z Raportem Wyjaśniającym do Protokołu nr 7, który z kolei odnosi się do Europejskiej konwencji o międzynarodowej ważności wyroków karnych, „decyzja jest ostateczna, jeżeli „zgodnie z tradycyjnym określeniem, stała się res iudicata. Tak się dzieje, kiedy jest nieodwołalna, to znaczy, że dalsze zwykłe środki odwoławcze nie są dostępne lub strony wyczerpały takie środki bądź też nie skorzystały z nich w odpowiednim terminie’”. Podejście takie jest dobrze ugruntowane w orzecznictwie Trybunału (zob., przykładowo, Nikitin przeciwko Rosji, nr 50178/99, § 37, ETPCz 2004-VIII).

Decyzje, odnośnie do których standardowo przysługuje apelacja, wyłączone są z zakresu gwarancji wynikających z przepisu art. 4 Protokołu nr 7 do czasu upływu terminu składania takich apelacji. Z drugiej strony, środki nadzwyczajne takie, jak wniosek o wznowienie postępowania lub wniosek o wydłużenie terminu, który już upłynął, nie są uwzględniane przy określaniu, czy dane postępowanie zakończyło się w sposób ostateczny. Mimo że takie środki odwoławcze stanowią kontynuację pierwszego postępowania, „ostateczny” charakter decyzji nie jest uzależniony od ich zastosowania. Podkreślić należy, że art. 4 Protokołu nr 7 nie wyklucza wznowienia postępowania, co wynika jednoznacznie z drugiego ustępu artykułu 4 (zob. Sergey Zolotukhin przeciwko Rosji).

Lucky Dev przeciwko Szwecji (Sprawa nr 7356/10)

Standard: 4236

Nota źródłowa