Kara umowna w razie niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania z przyczyn niezawinionych przez dłużnika (art. 473 § 1 k.c.)
Rozszerzenie odpowiedzialności za niewykonanie lub za nienależyte wykonanie zobowiązania (art. 473 k.c.) Umowne modyfikacje ustawowego wzorca kary umownej (art. 353[1] k.c.) Surogat odszkodowania; miarkowanie kary umownej (art. 484 k.c.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Można rozszerzyć swoją odpowiedzialność kontraktową, przyjmując odpowiedzialność także za niewykonanie lub nienależyte wykonanie umowy z przyczyn od strony niezależnych, np. z powodu siły wyższej. Jeżeli strony chcą rozszerzyć odpowiedzialność dłużnika, to zgodnie z art. 473 § 1 k.c. muszą w umowie wskazać, za jakie inne - niż wynikające z ustawy - okoliczności dłużnik ma ponosić odpowiedzialność (zob. wyrok SN z 27 września 2013 r., I CSK 748/12, wyrok SN z 6 października 2010 r., II CSK 180/10), zatem okoliczności te muszą być w umowie wyraźnie określone.
Wyrok SN z dnia 8 lipca 2022 r., II CSKP 349/22
Standard: 62666 (pełna treść orzeczenia)
Dopuszczalne jest zastrzeżenie w umowie uprawnienia wierzyciela do żądania kary w wypadku, gdy przyczyną niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania są okoliczności niezawinione przez dłużnika. O skuteczności takiej klauzuli przesądza zwłaszcza art. 473 § 1 k.c., dopuszczający możliwość modyfikacji ogólnych reguł odpowiedzialności dłużnika. Nic nie stoi na przeszkodzie, aby dłużnik w takiej sytuacji przyjął na siebie również odpowiedzialność za przypadek.
Wyrok SA w Łodzi z dnia 10 stycznia 2022 r., I AGa 156/21
Standard: 83057 (pełna treść orzeczenia)