Kasacja

kasacja jest nadzwyczajnym środkiem zaskarżenia, który służy zaskarżaniu wyroków sądów drugiej instancji (art. 519 k.p.k.), a wobec tego, że skarga ta w żadnym razie nie stanowi zastępstwa dla zwykłego środka odwoławczego. Z powyższym w sposób oczywisty koresponduje unormowanie art. 520 § 2 k.p.k. Jego treść wyklucza bowiem możliwość korzystania przez strony dopiero z nadzwyczajnego środka zaskarżenia w miejsce uruchomienia zwykłej kontroli instancyjnej.

Art. 520 § 2 k.p.k. ustanawia regułę, w myśl której strona nie może wnieść kasacji, jeśli uprzednio nie zaskarżyła wyroku pierwszej instancji. Dopiero od tak sformułowanej reguły zostały przewidziane wyjątki, z których jeden dotyczy wypadku zmiany orzeczenia na niekorzyść strony, która środka odwoławczego nie wniosła. Konieczność ścisłej interpretacji owego wyjątku jest niewątpliwa i pozbawia racji prezentowany przez autora kasacji pogląd, że oskarżony ma prawo nie wnosić apelacji i akceptować wszelkie uchybienia sądu pierwszej instancji, a następnie, w związku ze zmianą na jego niekorzyść tylko części wyroku, dopiero w kasacji podnieść te uchybienia w zakresie, w którym wyrok ten zmieniony na jego niekorzyść nie został.

Wyrok SN z dnia 17 marca 2011 r., III KK 352/10

Standard: 48689 (pełna treść orzeczenia)