Obowiązek sądu reagowania na bezczynność pełnomocnika

Sąd nie może uchylić się od obowiązku reagowania na postulaty strony w razie oczywistej i nieusprawiedliwionej bezczynności pełnomocnika, ponieważ stanowiłoby to naruszenie przepisów ustrojowych.

Ustanawiając pełnomocnika z urzędu ze względu na potrzebę wynikającą z charakteru (zawiłości) sprawy lub nieporadności strony, sąd realizuje jeden z celów wymiaru sprawiedliwości, a działanie adwokata staje się niezbędnym ogniwem prawidłowego procesu.

Z faktu ustanowienia pełnomocnika z urzędu wynika, że strona ma prawo oczekiwać podejmowania przez niego działań w procesie. Obejmują one rozpoznanie żądania strony, składanie wniosków i oświadczeń, uczestniczenie w rozprawach, podczas których są przeprowadzane dowody i roztrząsane ich wyniki, dbałość o zachowanie terminów i składanie środków odwoławczych. Jeżeli pełnomocnik obowiązków swych nie wypełnia, a strona nie ma bezpośredniego wpływu na jego zmianę, ze względu na przewidziany w art. 117 § 1 k.p.c. sposób ustanawiania i wyznaczania adwokata z urzędu, może dojść do naruszenia jej rzeczywistych możliwości działania w takim stopniu, że można mówić o ich pozbawieniu w rozumieniu art. 401 pkt 2 k.p.c.

Postanowienie SN z dnia 3 marca 1997 r., III CKN 10/96

Standard: 48654 (pełna treść orzeczenia)