Szkoda w rozumieniu art. 471 k.c. w związku z art. 361 § 2 k.c.
Zasady, przesłanki, podstawy odpowiedzialności kontraktowej (art. 471 k.c.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Odszkodowanie należne na zasadach ogólnych, przewidzianych w art. 471 i n. k.c., nie jest limitowane żadną górną granicą, a ewentualne wprowadzenie takiego limitu przez strony podlega ograniczeniom, np. wynikającym z art. 473 § 2 k.c.
Uchwała SN z dnia 9 grudnia 2021 r., III CZP 16/21
Standard: 66069 (pełna treść orzeczenia)
Szkoda w rozumieniu art. 471 k.c. w związku z art. 361 § 2 k.c., obejmuje zarówno rzeczywistą stratę ( damnum emergens), jak i utracone korzyści (lucrum cessans). Strata wyraża się w rzeczywistej zmianie stanu majątkowego poszkodowanego i polega albo na zmniejszeniu się jego aktywów, albo na zwiększeniu pasywów. Utrata korzyści ( lucrum cessans) polega zaś na niepowiększeniu się czynnych pozycji w majątku poszkodowanego, które pojawiłyby się w tym majątku, gdyby nie zdarzenie wyrządzające szkodę.
Szkoda w postaci utraconych korzyści nie może być całkowicie hipotetyczna, ale musi być wykazana przez poszkodowanego z tak dużym prawdopodobieństwem, że w świetle doświadczenia życiowego uzasadnia przyjęcie, iż utrata spodziewanych korzyści rzeczywiście nastąpiła. Nadto, od szkody w postaci lucrum cessans należy odróżnić pojęcie szkody ewentualnej, przez którą rozumie się "utratę szansy uzyskania pewnej korzyści majątkowej". Różnica wyraża się w tym, że w wypadku lucrum cessans hipoteza utraty korzyści graniczy z pewnością, a w wypadku szkody ewentualnej prawdopodobieństwo utraty korzyści jest zdecydowanie mniejsze.
Przyjmuje się, że szkoda ewentualna nie podlega naprawieniu. (por.: wyrok SN z dnia 18 stycznia 2002 r., I CKN 132/01).
Wyrok SA w Szczecinie z dnia 26 kwietnia 2017 r., I ACa 831/16
Standard: 48631 (pełna treść orzeczenia)