Niedopuszczalność drogi sądowej w zakresie sprostowania lub usunięcia nieprawdziwego fragmentu uzasadnienia postanowienia

Z pozwu Jacka B. wynika, że domaga się on sprostowania, ewentualnie usunięcia przytoczonego fragmentu uzasadnienia postanowienia Prokuratora ze względu na jego nieprawdziwość, przy czym w pozwie brak danych wskazujących na to, że u podstaw żądania leży przekonanie powoda, iż zaznaczony fragment uzasadnienia postanowienia Prokuratora narusza dobra osobiste powoda.

Tak ukształtowana treść pozwu nie daje podstaw do przyjęcia, że powód swe żądanie wywodzi ze stosunku cywilnoprawnego, a w każdym razie, że we wniesionej przez niego sprawie dopuszczalna jest droga sądowa.

Kwestionowanie przez powoda ustaleń faktycznych, stanowiących element uzasadnienia postanowienia Prokuratora w przedmiocie zarzutów karnych, sugeruje powiązanie żądania powoda ze stosunkiem publicznoprawnym. Wprawdzie orzeczenia organów władzy publicznej mogą w niektórych sytuacjach uzasadniać powstanie stosunków cywilnoprawnych, np. obejmujących roszczenie o naprawienie szkody lub roszczenie o ochronę dóbr osobistych, jednakże pozew Jacka B. nie zawiera wskazówek uzasadniających przyjęcie, że jego żądanie dotyczy ochrony dóbr osobistych, a tym bardziej – naprawienia szkody.

Z kolei odwołanie się w pozwie do art. 51 ust. 4 Konstytucji sugeruje wystąpienie przez powoda z żądaniem udzielenia mu ochrony, jaka jest gwarantowana w razie nieprawidłowego przetwarzania danych osobowych (co do znaczenia powołania w pozwie prawa materialnego dla określenia okoliczności uzasadniających żądanie pozwu – zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 lutego 1999 r., I CKN 252/98, OSNC 1999, nr 9, poz. 152). Przepis ten bowiem, stanowiąc, że każdy ma prawo do żądania sprostowania oraz usunięcia informacji nieprawdziwych, niepełnych lub zebranych w sposób sprzeczny z ustawą, dotyczy tylko informacji obejmujących dane osobowe.

Postanowienie SN z dnia 14 czerwca 2000 r., V CKN 1119/00

Standard: 48573 (pełna treść orzeczenia)