Sprzeciw strony wobec czynności procesowej dokonanej przez interwenienta

Z art. 79 k.p.c. wynika, że uprawnienie interwenienta do dokonywania czynności procesowych jest jego własnym prawem, realizowanym we własnym imieniu, bez konieczności uzyskania zgody strony, do której przystąpił.

Wyrok SN z dnia 3 lutego 2010 r., II CSK 455/09

Standard: 53599 (pełna treść orzeczenia)

Zgodnie z art. 79 k.p.c., interwenient uboczny jest uprawniony do wszelkich czynności procesowych dopuszczalnych według stanu sprawy. Nie mogą one jednak pozostawać w sprzeczności z czynnościami i oświadczeniami strony, do której przystąpił. Wynika z tego, że wobec czynności procesowej dokonanej przez interwenienta strona może wyrazić sprzeciw (np. może odwołać jego oświadczenie, cofnąć wniesiony przez niego środek odwoławczy). Dotyczy to w pełnym zakresie czynności interwenienta niesamoistnego. Inaczej przedstawia się możność odwołania przez stronę czynności procesowej interwenienta ubocznego w wypadku interwencji samoistnej, gdyż stosuje się wówczas odpowiednio przepisy o współuczestnictwie jednolitym, a więc czynności procesowe interwenienta są skuteczne wobec niedziałającej strony, a do zawarcia ugody, zrzeczenia się roszczenia albo uznania powództwa potrzeba zgody wszystkich współuczestników (art. 73 § 2 w związku z art. 81 k.p.c.).

Interwenient może dokonać czynności, której strona nie dokonuje, a bierne zachowanie się strony nie oznacza, aby czynność procesowa interwenienta pozostawała w sprzeczności z czynnością strony (orzeczenia SN z dnia 7 września 1964 r., II CR 214/64 oraz z dnia 7 sierpnia 1967 r., I CR 86/67).

Przyjmuje się też, że strona nie może sprzeciwiać się czynnościom procesowym interwenienta ubocznego samoistnego ani ich odwołać. Ponieważ dokonanie czynności przez jednego ze współuczestników jednolitych wywołuje sytuację taką, jakby wszyscy współuczestnicy dokonali tej czynności wspólnie, to jej cofnięcie musi być również wspólne (za zgodą wszystkich). Odpowiednie stosowanie przepisów o współuczestnictwie jednolitym sprawia, że stanowisko procesowe interwenienta ubocznego samoistnego jest w zasadzie niezależne od woli strony, do której przystąpił, a więc jego czynności mogą być niezgodne z czynnościami strony.

Postanowienie SN z dnia 21 maja 2009 r., I PK 10/09

Standard: 48301 (pełna treść orzeczenia)