Rozstrzygnięcie sądu po ponownym rozpoznaniu sprawy

Istota sprawy nie zostaje rozpoznana, gdy sąd nie uchyla wyroku zaocznego, orzekając o żądaniach pozwu w wyniku wniesienia sprzeciwu od tego wyroku (art. 386 § 4 w związku z art. 347 k.p.c.). Sąd drugiej instancji nie może w trybie art. 351 k.p.c. uzupełnić wyroku sądu pierwszej instancji o rozstrzygnięcie w przedmiocie uchylenia wyroku zaocznego.

Postanowienie SN z dnia 28 listopada 2018 r., II PZ 23/18

Standard: 61604 (pełna treść orzeczenia)

Sąd pierwszej instancji uchylając swój wyrok zaoczny wbrew wyraźnej dyspozycji art. 347 k.p.c. nie orzekł o żądaniu pozwu, pozwu nie odrzucił ani też postępowania nie umorzył. W istocie zatem sprawa powróciła do etapu sprzed wydania orzeczenia, które by rozstrzygało o całości postępowania w fazie rozpoznawczej przed sądem pierwszej instancji. W zaistniałej sytuacji  ani nie zapadło orzeczenie merytoryczne, rozstrzygające co do istoty, ani też sprawa nie została zakończona w postępowaniu przed tym sądem postanowieniem o umorzeniu postępowania, ani też pozwu nie odrzucono. Postępowanie to nie zostało zamknięte żadnym orzeczeniem, strona ma nadal możliwość dokonywania dalszych czynności, a tym samym wpływania na dalszy tok postępowania w sprawie. Słusznie zatem postąpił Sąd Apelacyjny odrzucając apelację od wyroku Sądu pierwszej instancji z dnia 3 kwietnia 2002 r.

Postanowienie SN z dnia 17 lutego 2003 r., I PZ 146/02

Standard: 48232 (pełna treść orzeczenia)