Maksymalny okres tymczasowego aresztowania (art. 263 § 3 i 7 k.p.k.)

Granicę dla możliwości orzekania o przedłużeniu tymczasowego aresztowania, ponad łączny okres określony w art. 263 § 3 k.p.k., stanowi data pierwszego wyroku wydanego przez sąd pierwszej instancji. Po wydaniu wyroku można dalej przedłużać tymczasowe aresztowanie, ale już na innej podstawie prawnej. Związanie możliwości przedłużania tymczasowego aresztowania wyłącznie z okresami rzeczywistego pozbawienia wolności (podejrzanego) oskarżonego w sprawie o określone zarzuty ( art. 258 § 3 k.k art. 228 § 1 i 3 k.k.), w której decyduje się o przedłużeniu, powoduje, że połączenie tej sprawy, po uchyleniu wydanego w tej sprawie pierwszego wyroku przez sąd pierwszej instancji i przekazaniu jej do ponownego rozpoznania, z inną sprawą, w której tylko na wstępnym etapie postępowania przygotowawczego stosowane było tymczasowe aresztowanie, nie ma znaczenia dla rozważań w kwestii przedłużenia tymczasowego aresztowania. 

Po wydaniu pierwszego wyroku przez sąd pierwszej instancji możliwość stosowania tymczasowego aresztowania normuje § 7 art. 263 k.p.k. Przepis ten dotyczy również przedłużenia stosowania tymczasowego aresztowania po uchyleniu wyroku sądu pierwszej instancji, gdyż jest to sytuacja następująca po wydaniu „pierwszego wyroku przez sąd pierwszej instancji”.

W sytuacji połączenia spraw do wspólnego rozpoznania, okresy tymczasowego aresztowania liczy się od chwili wcześniejszego aresztowania (zatrzymania) w którejkolwiek z połączonych spraw (postanowienie SN z dnia 1 czerwca 2000r., II KZ 60/00).

Połączenie do wspólnego prowadzenia sprawy, którą sąd pierwszej instancji po uchyleniu wyroku rozpoznaje ponownie i w której oskarżony jest tymczasowo aresztowany, z inną sprawą tego oskarżonego, w której nie wydano jeszcze wyroku i w której tymczasowego aresztowania nie stosuje się, nie znosi właściwości sądu „przed którym sprawa się toczy” (art. 250 § 2 k.p.k.) do orzekania w przedmiocie tymczasowego aresztowania na podstawie art. 263 § 7 k.p.k.

Postanowienie SN z dnia 30 stycznia 2008 r., WO 1/08

Standard: 42631 (pełna treść orzeczenia)