Subsydiarny akt oskarżenia – charakterystyka, ratio legis, przesłanki, uprawnieni
Subsydiarny akt oskarżenia (art. 55 k.p.k.. i art. 330 k.p.k.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Instytucja subsydiarnego aktu oskarżenia stanowi istotną gwarancję w ukształtowaniu pozycji pokrzywdzonego w procesie karnym (art. 2 § 1 pkt 3 k.p.k.), urzeczywistniając prawo pokrzywdzonego do sądu, a także służy wzmocnieniu zasady legalizmu.
Istota subsydiarnego aktu oskarżenia sprowadza się zasadniczo do możliwości wniesienia przez pokrzywdzonego aktu oskarżenia (skargi subsydiarnej) w sprawach ściganych z oskarżenia publicznego w sytuacji, gdy odmawia tego prokurator. Rozwiązanie to przełamuje w pewnym sensie monopol skargi oskarżyciela publicznego w procesie karnym. Pokrzywdzony staje się bowiem pełnoprawną stroną (oskarżycielem posiłkowym subsydiarnym) realizującą funkcję oskarżenia (vide: Subsydiarny akt oskarżenia w świetle nowelizacji dokonanej ustawą z dnia 19 lipca 2019 r. - Anna Dziergawka, PrPr 2020, Nr 1 A).
Wyrok SN z dnia 22 listopada 2022 r., III KK 306/22
Standard: 82720 (pełna treść orzeczenia)
Zgodnie z art. 55 § 1 k.p.k. pokrzywdzony może w warunkach wskazanych w tym przepisie wnieść akt oskarżenia do sądu. Uprawnienie to pokrzywdzony może realizować w granicach, w jakich w postępowaniu karnym chronione są jego indywidualne interesy, granice te wyznacza zaś w szczególności przepis art. 49 k.p.k. Oznacza to, że dana osoba może wystąpić z subsydiarnym aktem oskarżenia wyłącznie w zakresie czynów bezpośrednio naruszających lub zagrażających dobrom prawnym, które jej przysługują (zob. wyrok SN z 7.04.2016 r., IV KK 363/15).
Postanowienie SA w Szczecinie z dnia 19 kwietnia 2018 r., II AKa 47/18
Standard: 23686 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 78533