Zamiar stron zawarcia umowy odnowienia

Jeżeli strony miały stanowczy zamiar zaciągnięcia nowego zobowiązania w miejsce dotychczasowego, to zmiany treści stosunku prawnego mogą być choćby niewielkie (wyrok SN z 12 marca 2002 r., IV CKN 862/00). Zamiar taki – umorzenia jednego zobowiązania i powołania w jego miejsce innego – powinien jednak wynikać z wyraźnego oświadczenia stron lub w sposób niewątpliwy z okoliczności (wyroki SN: z 15 lutego 2007 r., II CSK 485/06; z 9 stycznia 2008 r., II CSK 407/07; z 20 sierpnia 2009 r., II CSK 97/09; z 1 grudnia 2017 r., I CSK 101/17; z 29 czerwca 2021 r., V CSKP 76/21).

Wyrok SN z dnia 6 maja 2022 r., II CSKP 185/22

Standard: 65984 (pełna treść orzeczenia)

Zgodnie z art. 506 § 2 zdanie 1 k.c., w razie wątpliwości poczytuje się, że zmiana treści dotychczasowego zobowiązania nie stanowi odnowienia. Z przepisu tego można wyciągnąć wniosek, że decydujące znaczenie dla stwierdzenia, czy doszło do odnowienia, należy przypisać woli stron. Uznaje się nawet, że jeżeli strony miały stanowczy zamiar zaciągnięcia nowego zobowiązanie w miejsce dotychczasowego, to zmiany treści stosunku prawnego mogą być choćby niewielkie (wyr. SN z 12 marca 2002 r., IV CKN 862/00). Zamiar taki powinien jednak wynikać z wyraźnego oświadczenia stron lub w sposób niewątpliwy z okoliczności sprawy, a zmniejszenia lub zwiększenia świadczeń wynikających z tego samego zobowiązania i z tej samej podstawy prawnej nie można uznać za odnowienie, ponieważ nie powodują one umorzenia dawnego zobowiązania i zaciągnięcia nowego (tak wyr. SN z 20 sierpnia 2009 r., II CSK 97/09; zob. też wyr. SN z 9 stycznia 2008 r., II CSK 407/07; wyr. SN z 9 listopada 2006 r., IV CSK 191/06; wyr. SN z 10 marca 2004 r., IV CK 95/03). 

Wyrok SN z dnia 9 maja 2019 r., I CSK 242/18

Standard: 64195 (pełna treść orzeczenia)