Wątpliwości co do charakteru zmiany treści dotychczasowego zobowiązania (art. 506 § 2 k.c.)

Z art. 506 § 2 zd. 1 k.c. wynika, że odnowienia nie można domniemywać, a to oznacza, że w razie wątpliwości trzeba przyjmować, iż do odnowienia nie doszło. O odnowieniu można mówić, gdy dochodzi do zmiany samego świadczenia, bądź też jedynie jego podstawy prawnej. Zmiana świadczenia musi być istotna do tego stopnia, że wierzyciel ma otrzymać inne świadczenie.

Wyrok SN z dnia 11 marca 2020 r., I CSK 585/18

Standard: 47475 (pełna treść orzeczenia)

Zgodnie z art. 506 § 2 zdanie 1 k.c., w razie wątpliwości poczytuje się, że zmiana treści dotychczasowego zobowiązania nie stanowi odnowienia. Z przepisu tego można wyciągnąć wniosek, że decydujące znaczenie dla stwierdzenia, czy doszło do odnowienia, należy przypisać woli stron. Uznaje się nawet, że jeżeli strony miały stanowczy zamiar zaciągnięcia nowego zobowiązanie w miejsce dotychczasowego, to zmiany treści stosunku prawnego mogą być choćby niewielkie (wyr. SN z 12 marca 2002 r., IV CKN 862/00).

Zamiar powinien wynikać z wyraźnego oświadczenia stron lub w sposób niewątpliwy z okoliczności sprawy, a zmniejszenia lub zwiększenia świadczeń wynikających z tego samego zobowiązania i z tej samej podstawy prawnej nie można uznać za odnowienie, ponieważ nie powodują one umorzenia dawnego zobowiązania i zaciągnięcia nowego (tak wyr. SN z 20 sierpnia 2009 r., II CSK 97/09; zob. też wyr. SN z 9 stycznia 2008 r., II CSK 407/07; wyr. SN z 9 listopada 2006 r., IV CSK 191/06; wyr. SN z 10 marca 2004 r., IV CK 95/03)

Wyrok SN z dnia 9 maja 2019 r., I CSK 242/18

Standard: 45687 (pełna treść orzeczenia)