Postępowanie upadłościowe jako „sprawa w toku” w rozumieniu art. 192 pkt 1 i art. 199 § 1 pkt 2 k.p.c.

Postępowanie upadłościowe nie jest „sprawą w toku” w rozumieniu art. 192 pkt 1 i art. 199 § 1 pkt 2 k.p.c., celem bowiem tego postępowania nie jest rozstrzygnięcie o danym roszczeniu, lecz zaspokojenie wierzycieli przez likwidację masy upadłości i podział uzyskanych funduszy. Jakakolwiek decyzja w przedmiocie wierzytelności, tj. jej uznanie lub odmowa uznania, nie ma waloru rzeczy osądzonej, gdyż wydawana jest przede wszystkim dla celów postępowania upadłościowego i może być kwestionowana we właściwy sposób, z reguły w drodze procesu (uchwała SN z dnia 30 marca 1992 r., III CZP 22/92, wyrok SN z dnia 18 stycznia 2006 r., V CSK 74/05).

Wyrok SN z dnia 22 października 2015 r., IV CSK 749/14

Standard: 46606 (pełna treść orzeczenia)

Postępowanie wywołane zgłoszeniem wierzytelności w toku postępowania upadłościowego nie stanowi sprawy w toku w rozumieniu art. 199 § 1 pkt 2 k.p.c., a tym samym ustalenia listy wierzytelności nie korzystają z powagi rzeczy osądzonej.

Uchwała SN z dnia 23 stycznia 2007 r., III CZP 125/06

Standard: 46620 (pełna treść orzeczenia)