Zajęcie prawa, z mocy którego dłużnik może żądać działu majątku (art. 912 k.p.c.)
Egzekucja z innych praw majątkowych (art. 909 - art. 912 k.p.c.) Wyłączenie uprawnienia do żądania zniesienia współwłasności; spory o prawo żądania zniesienia współwłasności (art. 210 k.c. i art. 618 k.p.c.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Zajęcie powoduje nabycie przez wierzyciela uprawnienia do żądania podziału majątku na takich zasadach, jakie przysługiwały dłużnikowi oraz rozciąga się na składniki majątkowe, które dłużnik otrzyma w wyniku postępowania. Występując do sądu o dział spadku, wierzyciel powinien wykazać swoją legitymację przez dołączenie odpisu protokołu zajęcia lub zaświadczenia komornika o zajęciu.
Zgodnie z art. 911[4] k.p.c. zajęcie prawa obejmuje również wszelkie wierzytelności i roszczenia przysługujące dłużnikowi z tytułu zajętego prawa, nawet jeżeli powstały po zajęciu.
Tak wiec zajęciem objęte jest nie tylko prawo, które zostało zajęte. Zajęcie prawa obejmuje także wszelkie wierzytelności i roszczenia przysługujące uprawnionemu z tytułu tego prawa, przy czym chodzi tu o wierzytelności i roszczenia majątkowe.
Postanowienie SO w łodzi z dnia 25 marca 2022 r., III Ca 159/21
Standard: 58577 (pełna treść orzeczenia)
W toku postępowania egzekucyjnego prowadzonego na podstawie tytułu wykonawczego wystawionego wyłącznie przeciwko dłużnikowi nie jest możliwe zajęcie praw, które przysługują także osobom trzecim pozostającym poza tym postępowaniem. Podstaw takiego zajęcia nie można wywodzić z art. 912 k.p.c. Przepis ten dotyczy bowiem zajęcia prawa do żądania działu majątku wspólnego osób trzecich i dłużnika, a zatem dotyczy sytuacji, w której przedmiot owego działu wchodzi już do majątku dłużnika. Przepis art. 912 k.p.c. nie stanowi podstawy dla zajęcia wynikającego z umowy lub ustawy uprawnienia do żądania określonego świadczenia od kontrahenta w sytuacji, gdy dopiero realizacja tego świadczenia mogłaby prowadzić do powstania po stronie dłużnika współwłasności rzeczy.
Wyrok SA w Łodzi z dnia 13 marca 2019 r., I ACa 580/18
Standard: 58794 (pełna treść orzeczenia)