Wartość zaskarżenia kasacyjnego w sprawach współuczestników procesowych

Sumowanie wartości przedmiotu zaskarżenia dotyczy tylko współuczestnictwa materialnego, będącego współuczestnictwem jednolitym, to jest takiego, w którym czynności procesowe współuczestnika jednolitego są skuteczne także wobec pozostałych, a wynik rozstrzygnięcia dla każdego musi być ten sam (art. 73 § 2 k.p.c.). Z natury rzeczy dotyczy ono także współuczestnictwa koniecznego.

W pozostałych wypadkach wartość taka w odniesieniu do każdego współuczestnika ustalana jest samodzielnie. Stanowisko takie prezentowane jest m.in. w postanowieniach SN z dnia 7 marca 2000 r., I CZ 48/00, z dnia 8 lutego 2001 r., IV CKN 1934/00, z dnia 25 lutego 2004 r., II CK 489/02, z dnia 10 maja 2006 r., III CZ 24/06, z dnia 9 listopada 2011 r., V CSK 54/11, z dnia 4 kwietnia 2014 r., I CSK 396/13.

Dla oceny dopuszczalności skargi kasacyjnej, zważywszy na wymaganą wartość przedmiotu zaskarżenia (art. 3982 § 1 k.p.c.), należy uwzględnić wartość roszczeń dochodzonego przez każdego z powodów oddzielnie, chociażby pomiędzy nimi zachodziło współuczestnictwo materialne.

Na etapie postępowania kasacyjnego skutki procesowe współuczestnictwa materialnego, które nie ma charakteru współuczestnictwa jednolitego bądź koniecznego, zbliżone są do współuczestnictwa formalnego. Na tym etapie postępowania każdy ze współuczestników materialnych ma własne gravamen w zaskarżeniu prawomocnego wyroku sądu drugiej instancji. Dlatego o dopuszczalności skargi kasacyjnej wniesionej przez powodów nie mogła decydować podana w tej skardze wartość przedmiotu zaskarżenia w łącznej kwocie 80.746,00 zł, lecz wartość zaskarżenia przy uwzględnieniu wartości roszczeń dochodzonych przez każdego z powodów oddzielnie. Skoro wartość przedmiotu zaskarżenia w stosunku do każdego z powodów była niższa niż pięćdziesiąt tysięcy złotych zatem, zgodnie z art. 398[2] § 1 k.p.c., skarga kasacyjna była niedopuszczalna i podlegała odrzuceniu na podstawie art. 398[6] § 3 k.p.c.

Postanowienie SN z dnia 19 stycznia 2018 r., I CZ 148/17

Standard: 45716 (pełna treść orzeczenia)

Dla oceny dopuszczalności skargi kasacyjnej, zważywszy na wymaganą wartość przedmiotu zaskarżenia (art. 398[2] § 1 k.p.c.), należy uwzględnić wartość roszczeń pieniężnych dochodzonych przez każdego z powodów oddzielnie, chociażby pomiędzy nimi zachodziło współuczestnictwo materialne

Na etapie postępowania kasacyjnego skutki procesowe współuczestnictwa materialnego w zakresie roszczeń podzielnych, które nie ma charakteru współuczestnictwa jednolitego bądź koniecznego, zbliżone są do współuczestnictwa formalnego. Na tym etapie postępowania każdy ze współuczestników materialnych ma własne gravamen w zaskarżeniu prawomocnego wyroku sądu drugiej instancji. Zasada ta obowiązuje również, kiedy roszczenie stanowi składnik masy spadkowej i jest dochodzone przez spadkobierców stosownie do ich udziałów w spadku. Tym samym, zażalenie w tym zakresie podlegało oddaleniu (art. 398[14] § 1 w zw. z art. 394[1] § 3 k.p.c.).

Postanowienie SN z dnia 10 stycznia 2018 r., I CZ 137/17

Standard: 45723 (pełna treść orzeczenia)