Przelew prawa do dochodzenia odsetek według według zmiennej stopy procentowej

Obowiązujące przepisy nie zawierają normy zakazującej zbywania wierzytelności banku z tytułu niespłaconego kredytu, co prowadzi do wniosku, że pierwsza z wymienionych w art. 509 § 1 k.c. negatywnych przesłanek dopuszczalności przelewu wierzytelności nie stoi na przeszkodzie uznaniu, że przelew prawa do dochodzenia odsetek według zasad ustalonych w umowie z bankiem (według zmiennej stopy procentowej stosowanej w banku od kredytów przeterminowanych), jest prawnie dopuszczalny. 

Negatywna przesłanka "właściwości zobowiązania" (art. 509 § 1 k.c.) wchodzi w rachubę w przypadku, gdy ustawodawca nie wprowadził expressis verbis zakazu przenoszenia określonej wierzytelności, ale z analizy treści stosunku zobowiązaniowego wynika, że zmiana wierzyciela doprowadziłaby do zmiany tożsamości (identyczności) zobowiązania. Niezbywalność wierzytelności może więc wynikać bądź ze ściśle osobistego charakteru świadczenia, bądź ze związania uprawnienia z innym stosunkiem prawnym, bądź też ze szczególnego charakteru zobowiązania, który nakazuje liczyć się z wolą dłużnika co do tego, kto ma być wierzycielem.

Przyznane bankom prawo stosowania w umowach kredytu oprocentowania według stopy zmiennej (por. np. art. 76 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe, Dz. U. Nr 140, poz. 939 ze zm.) nie nadaje wierzytelności z tytułu tego prawa tak dalece szczególnego uprawnienia, aby pozbawiało je przymiotu prawa majątkowego, które może być przedmiotem zwykłego obrotu. Przecież zasada swobody umów (art. 353[1] k.c.), przy braku ustawowego zakazu stosowania stopy zmiennej, uprawnia umawiające się strony do zastrzeżenia oprocentowania zadłużenia według takiej stopy.

Wyrok SN z dnia 10 września 1999 r., III CKN 331/98

Standard: 45410 (pełna treść orzeczenia)