Objętość tekstu sprostowania

Sąd rozpoznający sprawę z powództwa o opublikowanie sprostowania nie ma podstaw do ingerowania z urzędu w objętość sprostowania, bez zarzutu pozwanego, który nadto, dla swej skuteczności, powinien wynikać z pisemnego zawiadomienia o odmowie sprostowania i jej przyczynach, sporządzonego przez redaktora naczelnego w postępowaniu naprawczym, zgodnie z art. 33 ust. 3 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. - Prawo prasowe (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1914 z późn. zm.).

Obliczonych matematycznie progów objętości tekstów sprostowań nie można traktować w sposób bezwzględny i mechaniczny. Zwłaszcza symboliczne przekroczenia nie mogą stanowić podstaw uzasadnionej odmowy publikacji. Dotyczy to szczególnie sprostowań do krótkich fragmentów materiału prasowego, w których występuje znaczny problem w sformułowaniu poprawnej językowo i zrozumiałej wypowiedzi w ramach obowiązującego rygoru objętościowego.

Artykuł 31a ust. 6 pr. pras. wymaga racjonalnej wykładni ze względu na jego cel. Jest on dyrektywą kierunkową, która zapobiegać ma nadmiernie długim tekstom sprostowań, nieproporcjonalnym do długości prostowanego tekstu prasowego. Różnica kilku znaków tekstowych na niekorzyść tekstu sprostowania nie może stanowić natomiast o jego niedopuszczalności. Język pisany z uwagi na występujące w nim reguły syntaktyczne i gramatyczne nie poddaje się bowiem mechanicznym skrótom i korektom, których zastosowanie mogłoby doprowadzić do całkowitej nieczytelności żądanego sprostowania

Wyrok SN z dnia 13 grudnia 2022 r., II CSKP 503/22

Standard: 73772 (pełna treść orzeczenia)

Widoczny tytuł sprostowania nie jest częścią sprostowania; jest odrębną od niego jednostką, o czym świadczy wykładnia językowa art. 32 ust. 5 Pr.pras., który przez nakazanie publikacji sprostowania pod widocznym tytułem sytuuje tytuł poza treścią sprostowania, tj. poza oświadczeniem wiedzy odnoszącym się do wiadomości zawartej w materiale prasowym. Podobnie, użycie sformułowania "zapowiedź sprostowania" oznacza, że wymaganie to poprzedza samo sprostowanie i nie stanowi jego części.

Konsekwentnie w orzecznictwie przyjmuje się, że przy obliczaniu objętości tekstu sprostowania według reguły przewidzianej w art. 31a ust. 6 Pr.pras., nie uwzględnia się wyrazu "sprostowanie", oznaczenia imienia i nazwiska (nazwy) zainteresowanego, wskazania tytułu artykułu, którego dotyczy sprostowanie, miejsca i daty publikacji oraz imienia i nazwiska jej autora (zob. wyroki SN z dnia 12 kwietnia 2019 r., I CSK 168/18, i z dnia 24 stycznia 2018 r., I CSK 221/17).

Wyrok SN z dnia 21 lutego 2020 r., I CSK 560/18

Standard: 45259 (pełna treść orzeczenia)