Unicestwienie skutków przerwy przedawnienia w warunkach art. 130 § 2 i art. 203 § 2 k.p.c.
Przerwa biegu przedawnienia (art. 123 k.c.)
Pozew cofnięty, jako niewywołujący skutków prawnych (art. 203 § 2 k.p.c.), nie powoduje przerwania biegu przedawnienia, a taki sam skutek, jak cofnięcie powództwa, wywołuje jego zmiana, polegająca na rezygnacji z dochodzenia roszczenia (uchwała SN z dnia 13 kwietnia 1988 r., III CZP 24/88).
Wyrok SA w Szczecinie z dnia 22 marca 2017 r., I ACa 1014/16
Standard: 8974 (pełna treść orzeczenia)
Przewidziane w art. 203 § 2 zdanie pierwsze k.p.c. zastrzeżenie ma na celu przede wszystkim zapobieżenie możliwości manipulowania przez powoda terminami przedawnienia roszczenia. Brak tego przepisu prowadziłby do tego, że powód mógłby wielokrotnie składać pozew i cofać go ze skutkiem przewidzianym w art. 123 § 1 pkt 1 k.c. w postaci przerwania biegu przedawnienia roszczenia.
W postępowaniu egzekucyjnym ma, na podstawie art. 13 § 2 k.p.c., odpowiednie zastosowanie art. 203 § 2 zdanie pierwsze k.p.c., co oznacza, że umorzenie tego postępowania niweczy przerwę przedawnienia spowodowaną jego wszczęciem, jak to trafnie przyjął Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 19 listopada 2014 r., II CSK 196/14. Trzeba przy tym dodać, że nie ma tu znaczenia charakter egzekwowanej wierzytelności.
Uchwała SN z dnia 19 lutego 2015 r., III CZP 103/14
Standard: 36757 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 45221