Obowiązkowy udział zagrożonego w rozprawie przed sądem I instancji

Art. 15 ust. 2 u.p.o.z.p. wprowadza jako zasadę osobiste stawiennictwo osoby zagrożonej na rozprawie, jeżeli przebywa ona w zakładzie karnym, co oznacza obowiązek jej doprowadzenia. Przepis ponadto stanowi, że jeżeli osoba zagrożona opuści zakład karny, wzywa się ją na rozprawę, a gdy odmówi udziału w rozprawie albo nie stawi się powiadomiona o terminie, może być doprowadzona, co ustawa pozostawia do decyzji sądu. Uregulowanie to wskazuje, że w postępowaniu wobec osób stwarzających zagrożenie ustawodawca odszedł od modelu właściwego postępowaniu cywilnemu, iż uczestnictwo w rozprawie jest prawem, a nie obowiązkiem, uznając, że ze względu na charakter rozstrzygnięcia, regułą powinien być osobisty kontakt sądu z osobą, której wolności i prawa będą mogły być istotnie ograniczone wskutek wydania orzeczenia.

Postanowienie SN z dnia 14 listopada 2019 r., IV CSK 131/19

Standard: 45032 (pełna treść orzeczenia)