Zwolnienie od zażalenia na postanowienie o wysokości opłaty albo wydatków (art. 95 ust. 2 pkt 2 u.k.s.c.)

Zgodnie z art. 130[4] § 1 k.p.c. strona, która wnosi o podjęcie czynności połączonej z wydatkami obowiązana jest uiścić zaliczkę na ich pokrycie w wysokości i terminie oznaczonym przez sąd, co rozumieć należy w ten sposób, że zaliczka, która służy do sfinansowania wydatków i odpowiada zazwyczaj ich przewidywanej wysokości podpada pod pojęcie wydatków. Jeżeli więc art. 95 ust. 2 pkt 2 u.k.s.c. przewiduje zwolnienie od opłaty zażalenia na wysokość wydatków, to swoim zakresem obejmuje również wymiar zaliczki na te wydatki, i uzasadnia tym samym wniosek, że takie zażalenie ustawodawca przewidział.

Uchwała SN z dnia 25 lipca 2019 r., III CZP 15/19

Standard: 44855 (pełna treść orzeczenia)

Ze względu na umiejscowienie (lokatę) kolejnego zażalenia wolnego od opłaty sądowej w art. 95 ust. 2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych bezpośrednio po tych środkach odwoławczych, które dotyczą orzeczeń w przedmiocie kosztów sądowych, jak również objęcie hipotezą przepisu w tej części niektórych tylko kwestii związanych z kosztami sądowymi (wysokość opłaty i wysokość wydatków) przyjąć należy, iż jest to zażalenie na postanowienia, których przedmiotem jest wysokość opłaty albo wysokość wydatków. Przepis w tej części nawiązuje więc wprost do art. 394 § 1 pkt 9 k.p.c. w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, zgodnie z którym, zażalenie przysługuje na te postanowienia sądu pierwszej instancji, których przedmiotem jest, między innymi, określenie zasad ponoszenia przez strony kosztów procesu, wymiar opłaty, zwrot opłaty lub zaliczki, obciążenie kosztami sądowymi, jeżeli strona nie składa środka zaskarżenia co do istoty sprawy.

Postanowienie SN z dnia 7 maja 2007 r., II PZ 14/07

Standard: 72503 (pełna treść orzeczenia)