Ustalenie istnienie dobrej lub złej wiary nabywcy nieruchomości

W procesie o usunięcie niezgodności między stanem prawnym nieruchomości ujawnionym w księdze wieczystej a rzeczywistym stanem prawnym sąd ustala samodzielnie istnienie dobrej lub złej wiary nabywcy nieruchomości, jako przesłanki skuteczności jej nabycia.

Przewidziane w art. 10 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece powództwo o usunięcie niezgodności "jest szczególną postacią powództwa o ustalenie". Prowadzone w takiej sprawie postępowanie dowodowe, mające na celu ustalenie, czy istotnie zachodzi niezgodność treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym, "nie podlega w zasadzie żadnym ograniczeniom, w przeciwieństwie do postępowania wieczystoksięgowego o wpis do księgi wieczystej prawa własności".

Charakter procesu o usunięcie niezgodności, jego cel oraz zakres postępowania dowodowego przemawiają jednoznacznie przeciwko odsyłaniu stron na drogę odrębnego procesu dla rozstrzygnięcia kwestii istnienia po stronie nabywcy dobrej wiary uzasadniającej skuteczne powołanie się na rękojmię wiary publicznej ksiąg wieczystych. Nie można przy tym nie dostrzegać tego, że tym innym procesem mógłby być tylko proces o ustalenie (art. 189 k.p.c.).

Uchwała SN z dnia 27 grudnia 1994 r., III CZP 158/94

Standard: 44760 (pełna treść orzeczenia)