Zgłoszenie zamiaru powrotu do pracy

Uprawnienie pracownika uregulowane w omawianym przepisie ma charakter tzw. pierwszeństwa w zatrudnieniu. Jest to pierwszeństwo przysługujące tylko tym pracownikom, z którymi rozwiązano stosunki pracy z przyczyn określonych w art. 1 ust. 1 ustawy i którzy zgłosili zamiar podjęcia zatrudnienia. Zgłoszenie powrotu do pracy stanowi przesłankę realizacji obowiązku pracodawcy złożenia oświadczenia woli o ponownym zatrudnieniu. Jeżeli zatem, pomimo wyprzedzającego zawiadomienia byłych pracowników o planowanej rekrutacji w ramach tej samej grupy zawodowej, chęci powrotu do pracy nie zgłosi do czasu zakończenia naboru wystarczająca liczba uprawnionych, to nie ma podstaw do stwierdzenia, że pracodawca miałby być pozbawiony możliwości zatrudnienia na tych stanowiskach innych osób, bądź by w razie zgłoszenia się uprawnionego już po zakończeniu rekrutacji, czy musiał zwiększać zatrudnienie ponad zaplanowane tylko dlatego, że były pracownik zachował termin roczny przewidziany przez art. 12 ustawy. W takiej sytuacji uznać bowiem należy, że były pracownik nie skorzystał z przysługującego mu prawa pierwszeństwa do zatrudnienia z własnej woli, skoro chęci powrotu do pracy nie zgłosił przed zakończeniem naboru pracowników na wolne stanowiska, pomimo że pracodawca zawiadomił go o swoich zamierzeniach i to w terminie wyprzedzającym taką rekrutację. Przy zaistnieniu tego rodzaju okoliczności aktualizuje się zatem pogląd Sądu Najwyższego wyrażony w uzasadnieniu przytoczonego przez skarżącego wyroku Sądu Najwyższego z dnia 18 października 2005 r., II PK 81/05, że w przypadku zgłoszenia przez pracownika zamiaru powrotu do pracy w mo-mencie, gdy pracodawca nie dysponuje już wolnymi miejscami pracy, obowiązek zatrudnienia pracownika powstaje dopiero wówczas, gdy ponownie zwolni się miejsce pracy w tej samej grupie zawodowej.

Zgłoszenie zamiaru powrotu do pracy przez pracownika zawiadomionego o planowanym naborze na stanowiska pracy w tej samej grupie zawodowej po terminie wyznaczonym przez pracodawcę oraz w momencie, gdy nie dysponuje on już wolnymi miejscami pracy, zwalnia pracodawcę z obowiązku jego zatrudnienia na podstawie art. 12 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r.; obowiązek ten może ponownie powstać, gdy zwolni się miejsce pracy w tej samej grupie zawodowej, a nie upłynął jeszcze termin określony w tym przepisie.

Wyrok SN z dnia 5 lipca 2006 r., III PK 34/06

Standard: 43894 (pełna treść orzeczenia)

Obowiązek pracodawcy zatrudnienia pracownika zwolnionego z przyczyn określonych w art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy (jednolity tekst: Dz.U. z 2002 r. Nr 112, poz. 980 ze zm.) istnieje tylko wówczas, gdy pracownik zgłosił zamiar powrotu do pracy przed zatrudnieniem nowego pracownika.

Prośba pracownika o cofnięcie wypowiedzenia, umotywowana okolicznościami uzasadniającymi przypuszczenie, że po upływie okresu wypowiedzenia potrzeby pracodawcy będą wymagały zatrudnienia pracownika w tej samej grupie zawodowej, powinna być traktowana jako zgłoszenie zamiaru powrotu do pracy, o którym mowa w art. 12 tej ustawy.

Wyrok SN z dnia 18 października 2005 r., II PK 81/05

Standard: 43895 (pełna treść orzeczenia)