Ustawa względniejsza dla sprawcy (art. 4 § 1 k.k.)

Zasada lex mitior agit jako zobowiązująca do stosowania ustawy łagodniejszej, sprawia, że obejmuje ona również depenalizację całkowitą czynu

Wyrok SN z dnia 16 marca 2021 r., II KK 74/21

Standard: 58843 (pełna treść orzeczenia)

Przepis art. 4 § 1 k.k. znajduje zastosowanie – co jest zresztą sprawą oczywistą – do wszelkich norm karnych mających materialnoprawny charakter, niezależnie od tego, w jakiej konkretnej ustawie zostały one zapisane, a bezsprzecznie są one zapisane również wśród przepisów procesowych lub regulujących postępowanie wykonawcze. Wystarczy choćby odwołać się wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 12 maja 2015r. ( SK 62/13), w którym stwierdzono wprost, że w pewnych sytuacjach, także na gruncie postępowania wykonawczego, zastosowanie znajdzie „ogólna” reguła intertemporalna wyrażona w art. 4 § 1 k.k.

Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 28 sierpnia 2013 r. (V KK 160/13) wskazał, że nie jest tak, iż reguły kolizyjnej wyrażonej w art. 4 § 1 k.k. w ogóle nie stosuje się w orzekaniu w postępowaniu wykonawczym.

Artykuł 4 § 1 k.k. powinien być stosowany w postępowaniu wykonawczym, jeśli dochodzi w nim do „orzekania o przestępstwie”, w szczególności, co do rozmiarów i form orzeczonej wcześniej w wyroku odpowiedzialności karnej sprawcy i dotyczy to, między innymi, orzekania w kwestii zastępczej kary pozbawienia wolności, czy też zaostrzenia rygorów wykonywania kary. W każdym z tych postępowań incydentalnych rozstrzygnięcia kształtują dalsze skutki prawnokarne skazania, w tym takie, które pogarszają sytuację skazanego.

Postanowienie SN z dnia 21 marca 2017 r., III KK 415/16

Standard: 35572 (pełna treść orzeczenia)